ΡΗΜΑΔΙΟ...

..''Βάτους και σ'κιές'' εγροίκουνα κι' ελέγανε να βγάλει..

σπίτι π' απ' τα καλούδια 'ντου, δέν πρόσφερε ψιχάλι..

Πόρτες που δέν ανοίξανε να σε Καλημερίσουν..

και ονταδοπαράθυρα να σε Καληνυχτίσουν..

ελέγασί 'ντως, μιά ζωή κλειστά να παραμείνουν..

κι' οι σπιτονοικοκύρηδες, αφανταξιές να μείνουν.!

Ήρθε και πέρασ' ο καιρός,κι' αργά- ταχιά εθώρου..

τσ' ανημποριάς τον ξεπεσμό, εντός κι' εκτός του χώρου..

κι' όταν το τελεσίδικο, ήρθε γραφτό του χρόνου..

ξένη καρδιά δέν σπάραξε, δέν βγήκε δάκρυ πόνου..

για δέν υπήρχαν θύμησες, 'ξοπίσω αφημένες..

κι' ούτε κουβέντες όμορφες, μυαλομνημονευμένες.!!

Τώρα ο ανελέητος κι' ανεμογδάρτης χρόνος..

αυτοανακυρήσεται, μόνιμος κληρονόμος..

γιατί η μοίρα κι' ο Θεός, εφρόντισε ν' αφήσει..

σπιτοδιαχειρίστρια, την παντοδότρα φύση...

Γκρεμίζει ο χρόνος και χαλά, ό,τι δέν κάνει χάζι..

κι' η φύση αξοπίσω 'ντου,γενοσποριά κι' οργιάζει..

και πνίγει μές τις φυλλοσιές, τ' ανθρώπινο μαράζι.!!!