ΡΟΥΣΟΧΑΤΖΑΚΗΣ Κωστής...[Χαρκιάς]

…Του Κωσταντή το χαρκιδιό, του πεθερού ‘ντου προίκα
στο όνομα Ραδάμανθης, ο Κύρης ‘ντου εγροίκα.
Ήταν πιτίδιος μάστορας κι’ είχε πολλά ταλέντα
μ’οντέ ‘νε ‘σφυροκόπανε, δέν ήσκωνε κουβέντα.
Χορατατζής και εύθυμος, εκειά που χρειαζόταν
φιλότιμος και μερακλής, όταν δεν εργαζόταν.
Υπεύθυνος κι’ υπόλογος, απάνω στην δουλειά ‘ντου
και τηρητής ηθών κι’ αρχών, στην φτωχοφαμελιά ‘ντου.
Ντόμπρος, ορθός, λιγνόκορμος, σκληρός σαν το ατσάλι
λόγο κακό τ’ αχείλι ‘ντου, ποτέ δέν είχε βγάλει.
Δέν αγκομάχισε ποτέ, σε όλη την ζωή ‘ντου
κι’ ούτε παραπονέθηκε, ως την στερνή πνοή ‘ντου.!!!

 

Την καθαρή σου την ματιά

βλέπω και νοιώθω σιγουριά

όποτες σου θυμούμαι

και δεν παραπονιούμαι.!

Ο λόγος τσι Τιμής σου

καθρέπτης τσι Ψυχής σου 

κι' οι χτύποι τσι Καρδιάς σου

σφραγίδα τσ' Ανθρωπιάς σου..!!

..κι' όταν σ' αναστορούμαι..

έχω να σου θυμούμαι..!!!