 |
| Ο Κουρκούδης...με την Βασιλεία..!!! |
To κάθε αγροτόσπιτο, ανθρωπονοικοκύρη
για τα οζά ‘ντου είχενε κι’ ένα μικρό αχίρι
και σταύλιζε τα ‘ζωντανά που ζούσανε κοντά
‘ντου
μερίδιο σημαντικό εις τα υπάρχοντά ‘ντου
γιατί εζούσε απ’ αυτά κι’ ένοιωθε τις χαρές
τους
κι’ ανάλογα τσί χρείας τους, ήταν κι’ οι
προσφορές τους.!!
-Τσι
αίγες επροσέχανε γιατί τους χρειαζόταν
το γάλα και τα ρίφια τους,όταν εγαστρωνόταν!
Κι’ όταν εσκώναν την ουρά και κουτουλοπαλεύγαν,
ελέγανε πώς λάμονται και συντροφιά γυρεύγαν.!!
Και κάθ’ αργά τ’ απόβραδο, τσι
σταυλοξεπορτίζαν
να τσι τραγογυρέψουνε, αλλιώς εμπαηρντίζαν!!.
Βαρβάτους επιβήτορες δυό- τρείς ανεπιλεύγαν
και όλες τσι αίγες του χωριού, εκείνοι τσι
βατεύγαν.
Ο ποιό καλός, ο ποιό τρανός, ήτανε του
Κουρκούδη
σκιάς μιά οργιά το ύψος του, σαν τριχωτό
αρκούδι
μιά σπιθαμή το μούσι ‘ντου, στο κατωσάγουνό
‘ντου
και παραπάνω απο μιά, η χαίτη στο λαιμό ‘ντου
Τα κέρατά ‘ντου στρουφιχτά, σαν του χοχλιού
τσι σπείρες
γκριζόμαυρα και στιβαρά, σαν του χαρκιά τσι
σφύρες
Όμορφο ‘ζό, καμαρωτό, άξιο στη δουλειά ‘ντου
μα δέν του κοντοσίμωνες, από την μυρωδιά
‘ντου
εβρώμιε’νε η γειτονιά, τραγίλα πέρα ως πέρα
και ήπιανες τη μύτη σου, να μη ρουφά αέρα.!!
-Στους δρόμους ξεχυνότανε, αιγόριφα και γίδια
και εγεμίζαν τα στενά, από πρεβατσουλίδια
Ο κάθα ‘νείς μ’ ένα σκοινί, το ζωντανό ‘ντου
σύρνει
και τ’ οδηγά στον βατευτή πού ‘χει εμπιστοσύνη
…[Οι ποιό πολλοί πηγαίνανε, στην πέρα
συνοικία
που σταύλιζε τον τράο τζης, η κερα-Βασιλεία
Γυναίκα ξενομπασαρά ,Μοχιανοπαντρεμένη
με τον Κουρκούδη ήτανε, αποκαταστεμένη
παιδιά δεν αποκτήσανε, μόν’ ένα τράγο είχαν
και τα πρωτεία τσι δουλειάς, εκείνοι τα
κατείχαν
Γιατί ‘χαν πάντα νιό οζό, γερονταυραντισμένο
καλόρατσο, υπάκουο και καλοτα’ι’σμένο.
Στειρόγα δεν ‘ξαλάργωνε, απο τη γειτονιά
‘ντου
στα
πεταχτά κι’ ογλήγορα ήκανε τη δουλειά ‘ντου..]
Απόξω απ’ το παράσπιτο,δρομοσειραδιαζόταν
πέντε λεπτά διάθεση, ο τράος χρειαζόταν
για κάθε μιά επίσκεψη, να τη ‘νε ξεπετάξει
κι’ όποια προλάβει ώριμη, καλοσπορά δ’
αρπάξει.!!
Οι αίγες επηδούσανε, απ’ την πολύ χαρά ‘ντους
και χορτα’νεχαράσανε, ως που να ‘ρθεί η σειρά
‘ντους
Τσι ποιό πολλές συνόδευγαν μεγαλωπά κοπέλια
κι’ αλληλοχορατεύγανε και ‘σκούσαν απ’ τα γέλια…
Απο νωρίς στο πόστο τζης,προσμένει η Βασιλεία
σβέλτη μα κι’ ιδιόριθμη, εις την συνομιλία
Ο τρόπος και ο λόγος τσις,’’ ορθά-κοφτά και
νέτα’’
μοναδική στο είδος τζης, σωστή
αντρογυναίκα.!!
‘’Πάρτην εσύ’’, ‘’φέρτην εσύ’’, σαν προσταγή
δινόταν
κουβέντες δεν εσήκωνε γιατί νευριαζόταν
Μιά-μιά τσι παραδείνανε και μέσα ήσυρνέ τζεις
και εις του τράγου τ’ αχαμνά, εκοντοσίμονέ
τζεις
Την πόρτα ανοιγοσφάλιζε, απόξω μή θωρούνε
του τράγου τσι βρωμοδουλιές, γιατί τον ‘νε
φταρμούνε
Κι’ εγροίκας μόνο ν’ αντηχούν, τα
παραγγέλματά τζης
απού ‘δεινε στα ζωντανά, με τα συνθήματά τζης.!!!
..[Έλα καλέ μή ντρέπεσαι, γιά ‘δές καλή
κοπέλα
δείξε της την ποιό όμορφη, τσι δύναμής σου
τρέλα.!
Άντε να τελειώνουμε, άσε τις εντροπές σου
δώσε να καταλάβουνε, τις ικανότητές σου.!
Έλα και μή καθυστερείς, πάψε τσι κουταμάρες
στα πόδια σού ‘ναι η χαρά,στα σκέλια σου οι
χάρες.!
Άσε τα κακορέξια σου μη την πολυμυρίζεις
καζίκωσέ τη ογλήγορα και μη την κανακίζεις.!
Άντε και μή το σκέφτεσαι, όρμα παλληκαρά μου
λεβέντη μου ακούραστε, τραγοπηδηχταρά μου.!
Δεν είν’ καιρός για χάσιμο και μυαλοκουζουλάδες
μή ρουθουνοφταρνίζεσαι, άσε τσι χωρατάδες.!
Ένα ολόκληρο χωριό, στηρίζεται σε ‘σένα
και έχουνε τα θάρρη ‘ντους, πάνω σου στηριγμένα.!
Βγάλε ‘με ασπροπρόσωπη, μή με ξεγιβεντίσεις
κιαμιά αιγοπελάτισα, ζούφια να μήν αφήσεις..!!]
..Δυό-τρείς ‘βδομάδες κάθ’ αργά,
επαναλαμβανόταν
το πήγεν’έλα των αιγών, μέχρι που γαστρωνόταν
Κι’ αυτό το καταλάβαινε, του τράγου η αφέντρα
από την εμπειρία της κι’ από τα ντοκουμέντα…
-Σ’ ένα τεφτέρι χρέωνε, τσι όσες επισκέψεις
τραγοπελατολόγιο, για τσι αιγοβατέψεις
Με είδος πληρωνότανε και όχι με παράδες
απ’ τον καθένα ήπερνε, λάδι δυό-τρείς οκάδες
Ετσά ‘τανε της δούλεψης, ετότε’σάς οι τρόποι
κι’ αλληλοκατανόηση, εδείχναν οι γι’ ανθρώποι
Τα πούχαν ανταλάσανε, με ότι έλειπέ ‘ντους
και δεν παραπονέθηκαν, ο ‘γείς τ’ άλλού, ποτέ
‘ντους….
. Διαμαντάκης....10-5-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου