ΑΝΑΣΤΟΡΗΜΑΤΑ.!!!απο το Εργοστάσιο του Νικολάκη..!!!

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

ΑΝΑΣΤΟΡΗΜΑΤΑ.!!!απο το Εργοστάσιο του Νικολάκη..!!!

ΑΝΑΣΤΟΡΗΜΑΤΑ.!!!απο το εργοστάσιο του Νικολάκη..!!!!!!!!!!

Τρία λιοτρίβια πρόλαβα εγώ να λειτουργούνε

στα χρόνια μου τα παιδικά κι’ ακόμη τα θυμούμε

Το ένα ήταν του Καζά, τ’ άλλο του Νικολάκη

και τσ’ Ελενίτσας του γιατρού, του Γιώργη του Ζερβάκη.!

Ποιό ‘μπρός υπήρχαν φάμπρικες πολλές μα δεν αρκούσαν

ν’ αλέσουν όλες τσι ελιές, απου τους κουβαλούσαν

Και στις αρχές του εικοστού αιώνα ‘σταματήσαν

οι φάμπρικες ν’ αλέθουνε και τσ’ αντικαταστήσαν

Με νέα εργοστάσια ποιό εκσυχρονισμένα

π’ ούτε στην φαντασία τους δεν τά ‘χαν ειδωμένα

Γεννήτριες τεράστιες, ντηζελοκινητήρες

κινούσαν τσι μυλόπετρες και τους συμπιεστήρες

Ως το εξήντα πού ‘ρθενε εις το χωριό το ρεύμα

κι’ αλάξανε από ‘ξαρχής, όλα τα δεδομένα..!!

Από ‘κεια κι’ ύστερα κι’ εγώ αρχίζω να θυμούμε

όσα οι αναμνήσεις μου, μου καταμαρτυρούνε.!!

Το σπίτι μου το πατρικό, στου Νικολάκη δίπλα

το εργοστάσιό ‘τανε και σβούριζε όλη νύχτα

Εκειά ‘ξεχειμωνιάζαμε τα βράδυα σαν κοπέλια

με την πυρήνα παίζαμε και γροίκας μόνο γέλια

Εκειά 'βρισκε απανεμιά, απο βροχές και μπόρες

ο κατεργάρης μας ο νούς και 'σκότωνε τις ώρες.!

Στην πίσω ‘μπάντα ήτανε, το ξεμποξαδιαστήρι

που με τσ’ ατμούς του ζέσταινε, ολόκληρο το χτήρι

Εκειά αδειάζαν τον πολτό, τον αποστραγγισμένο

που μές τους μποξαδόσακους, είχαν συμπιεσμένο

Βουνό σχηματιζότανε από τα πιτοπούλια

στο μέρος που τα ‘φκέρεναν, ν’ αδειάσουν τα σακούλια

Από γιδότριχά ‘τα’νε φτιαγμένοι οι μποξάδες

φακελωτό το σχήμα τους και βάρος δυό οκάδες

Κι’ οντέ τσι μπουμπουρίζανε εθώριες να αχνίζει

ξερή η σάρκα της ελιάς και να φρεσκομυρίζει

Και η χαρά μας ήτανε να διασκορπιστούμε

και πιτοπούλια μιά στιβιά στα χέρια να κρατούμε

Ένας τον άλλο ζύγωνε και μάχη εγινόταν

μέγας πυρηνοπόλεμος, διαδραματιζόταν

Κι’ όταν εκουραζόμαστε απ’ το πολύ το γλάκι

όλοι εμαζωνόμαστε στο θερμοκαζανάκι

Μία μεγάλη παραστιά που το νερό ζεσταίναν

και εις τα πιεστήρια, χοχλακιστό το στέλναν

οι σωληνώσεις οι χοντρές, που διακλαδωνόταν

και δίνανε ζεστό νερό, εκειά που χρειαζόταν.!

Απ’ το πολύ κυνηγητό κι’ απ’ τα πολλά τα γλάκια

εδιαμαρτυρότανε τα άδεια μας στομάχια

Και μυαλοπονηρεύγαμε, λεφτά το πώς θα βρούμε

πατάτες ν’ αγοράσουμε, να ψιλοβολευτούμε

Τσι αθοχωματίζαμε μέσα εις την αθράκη

οφτή πατάτα Λασηθιού, με λάδι κι’ αλατάκι.!

Εις την κλεψιά οδήγανε, η πονηριά το νού μας

στα καμεράκια τρέχαμε, απού ‘ταν του χεριού μας

Εις τον αυλοπερίγυρο, ήταν σειραδιασμένα

αποθηκάκια των ελιών, λουκετοκλειδωμένα

Εκειά ‘φυλάσαν τσι ελιές, όσοι δεν είχαν τόπο

στο σπίτι να τσι κουβαλούν κι’ εγλύτωναν τον κόπο

Κι’ όταν γοργογεμίζανε κι’ ερχόταν η σειρά τους

τσι φαρδοτσουβαλιάζανε και κάναν τ’ άλεσμά τους

Μιά τρύπα όμως είχε’νε το κάθε καμεράκι

που ίσα-ίσα ήβανε, μικρού παιδιού χεράκι

Εκειά στραγγίζαν τα ζουμιά, άμα πολυκαιρίζαν

γιατί μουχλονταγκιάζανε και λαδοξεζουμίζαν.!

Δυό –τρείς παραμονεύγανε, μην τύχει και μας ‘δούνε

την ώρα τσι βρωμοδουλειάς και ξεγιβεντιστούμε

Τον ποιό μικιό εστέλναμε κι’ είχε και μιά σακούλα

και τη ‘νε γοργογέμιζε, στα σκοτεινά, στην ζούλα

Προσεκτικά πηγαίναμε, μετά στου ‘’Μπατσογιάννη’’

με μιά ματιά την ζύγιζε κι’ ήλεγε τόσο κάνει

Δυό-τρείς δραχμές μας έδεινε και εξανάπαιρνέ τζις

με πατατοαντάλαγμα , όλες ‘ξαργύρωνέ τζις

[..ότι κλεμμένες ήτανε πολύ καλά νογούσε

τ’ αμάτι ‘ντου το πονηρό δεν το’νε ξεγελούσε

μα σφύριζε αδιάφορα και δεν μας μαρτυρούσε.!]

Χαρούμενοι γυρίζαμε, από την πίσω μπάντα

ένα τοιχιό πηδούσαμε, απού’μιαζε σαν μάντρα

Να μη μας σε θωρούν πολλοί και μας σε ξερωτούνε

που πάμε ανεμαζωχτοί και ίντα κουβαλούμε

Και ξαναμαζωνόμαστε, εις την ξεμποξαδιάστρα

τριγύρω απ’ την παραστιά, την καρβουνοθερμάστρα

Και όξω-όξω σύρναμε με ένα παλαμάκι

από την πετροπαραστιά, την πυρηνοαθράκη.!

Κι’ ένα βουνό την κάναμε, πάνω απ’ τσι πατάτες

κι’ αργά-αργά ψηνότανε, κάτω από τσι στάχτες

Σιμά, κοντά καθόμαστε κι’ εμείς να ζεσταθούμε

και χορατάδες κάναμε την ώρα να περνούμε

Είχαμε και τ’ αμέντε μας, μη τσι ξεχωματίσουν

εκείνοι που την παραστιά, ερχόταν να τα’ί’σουν.!

Κι’ όταν καταλαβαίναμε πως ήτανε ψημένες

δίκαια τσι μοιράζαμε, μερίδες μετρημένες

Μιά στάξι αλάτσι βάναμε και δυό σταγόνες λάδι

και νυχτοκολατσίζαμε, όλοι μαζί ομάδι.!

Ετσά δουλειές και διαολιές,σκαρώναμε ‘νε τότες

οντε ‘νε ‘ξαλαργόναμε απ’ του σχολειού τσι πόρτες

Ο φόβος και ο τρόμος μας ήτανε μή μας ‘δούνε

στο δάσκαλο γλακούσανε ντελόγο να το ‘πούνε

Εκείνος ήταν ο κριτής κι’ ο τιμωρός συγχρόνως

ο άγραφος τσ’ εκπαίδευσης, επικρατούσε νόμος

Το ξύλο έπεφτε βροχή, για τσι κακές τις πράξεις

κόκαλο μόνο ‘γροίκουνα και ‘λέγαν μή του σπάσεις

και σαν το προζυμόψωμο εφούσκωνε το σώμα

κάθε βεργιά και μιά γραμμή, με σκούρο μπλάβο χρώμα.!!

Μα ευτυχώς δεν έτυχε, τουλάχιστον σε ‘μένα

ετσά παιδοπαθήματα να έχω περασμένα

άν και δεν είχα και εγώ λίγα ξετελεμένα…!!!!!!!!!!!!

Διαμαντάκης....18-5-2013

Ο Βασίλης του Κριτσώτη, αδειάζει τη ζύμη των ελιών απο τσι μυλόπετρες στις σκάφες..!!!

Ο Σταυρούλης του Καράλη καμαρώνει για την σοδιά 'ντου...μπροστά απο τον Φουσεκομιχάλη...εργάτης στους ελαιοκαθαριστήρες...!!!

Ο Μανώλης του Νικολάκη ζυγιάζει την Κάρτα...[το δικαίωμα αλέσεως...η αμοιβή του εργοστασίου...]

Οι διπλές μυλόπετρες....σπαστήρας...αλεστήρας...ζυμωτήρας..!!!

Ο Στεφανής του Βασιλάκη...και το Γιωργιό του Πιταρίδα ...ισιώνουν τους μποξάδες στα πιεστήρια..!!!

Οι ελιές ΄μετά τον φυσηχτήρα, πέφτουν καθαρισμένες απο τα φύλλα στην χωάνη ...ξελπένουνται...και τις παραλαμβάνει το ελικοειδές αναβατόριο να τις οδηγήσει στον σπαστήρα..!!!!

Οι φάρδοι ντανιασμένοι περιμένουν την σειρά τους ν' αλεστούν..!!!!

Μποξαδιαστές...παίρνουν την ζύμη απο τσι σκάφες με ένα κουβαδάκι και την στρώνουν μέσα στους μποξάδες..!!!![ ..δεξιά πρέπει να είναι ο Γιώργης του Χαρίτα..]