Λίχνισμα...σιτηρών στο αλώνι.!!!!

Ώπα!.. Δινόταν προσταγή και όλα σταματούσαν

και τα χαμουροαίλουρα, ξεσυναρμολογούσαν.

Ξεφύσαγαν τα ζωντανά και τίναζαν το σώμα

και τσί αφρούς εγλύφανε που τρέχαν απ’το στόμα.

Τωρά’χουνε κι’αυτά σειρά για να ξεκουραστούνε

και τα ξεμουστουχώνανε, να φάνε και να πιούνε…

Μες το αλώνι μπαίνουνε, όλοι μικροί μεγάλοι

παίρνουν τα σύνεργα φωτιά, θρινάκι και διχάλι

Σορεύγουν το αλώνισμα, τ’άκρα καλοσκουπίζουν

και χρυσοκίτρινο βουνό στη μέση σχηματίζουν.

Ανάλογα το που φυσά αέρας το γυρνάνε

να ξεχωρίζουν τ’άχυρα, την ώρα που λυχνάνε.

Ένα ματσάκι αγγελαμιές έχουνε κρεμασμένο

σ’ένα δεντροξερόκλαδο, στον άνεμο αφημένο

Είνε το ανεμούριο απού τσι κατευθύνει

προς πιά μεριά του αλωνιού το λύχνισμα θα γίνει.

Μόνο μ’αέρα σύμμαχο μπορείς να συνεχίσεις

αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ ν’αχυροξεκαρπίσεις.

Παίρνουνε τα θρινάκια τους και αχερολιχνούνε

και το μακρόστενο βουνό σιγά-σιγά χαλούνε

Φεύγουν τ’ απάλαφρα μακρά στου αλωνιού τη στέψη

και ξεχωρίζει ο καρπός αργά, σιμά στη μέση

Αέρας παίρνει τ’άχυρα και τη χωματοσκόνη

και ένα δεύτερο βουνό παράπλευρα σηκώνει.

Ξωπίσω απ’τους λυχνιστές ‘κλουθούν οι νεανίδες

με τα παρασυρόξυλα και τσί φινοκαλίδες

Όλοι μαζί τους πολεμούν, ένας πίσω στον άλλο

εδά που έχουν ζόρισμα οι λυχνιστές μεγάλο

και κοντυλοσκουπίζουνε τσ’αχυροκοτσανίδες

που πέφτουν πάνω στο σωρό βαριές σαν μολυβίδες

Δεν εμπορέσαν πιό μικρά να γίνουν κομματάκια

απ’τις βολοσυρόπετρες κι’από τα σαρακάκια.

Κοντά στην άκρη τ’αλωνιού τα αλαφροσκουπίζουν

είν’τα κοντυλοσκύβαλα, που τσ’όρνιθες ταΐζουν

Όσο μικραίνει το βουνό και καρποκαθαρίζει

ένα σωρό δικαίωσης ο μόχθος σχηματίζει

Όλη τη μαεστρία ‘ντου,ο αλωνάρης βάνει

τον τελευταίο καθαρμό,εις τη σοδιά  να κάνει

Πιάνει το ξυλοπάλαμο,το ρηχοκουταλάτο

και απανοφτιαρίζει ‘ντο, μή ξεί το χώμα  κάτω

κοντένει τον βηματισμό, θαρρείς κι’αργοχορεύει

ομπρός κι’οπίσω τρυγυρνά και στρογγυλοσωρεύει

Σαν πυραμίδα τον καρπό, απάνω κάτω χτίζει

και σχηματίζει ένα λαμί που ηλιοστραυφταλίζει

Γυρίζει την παλάμη του ανάποδα την πιάνει

κι’ένα σταυρό στην κορυφή τσι πυραμίδας κάνει

Κυκλογυρίζει τον καρπό και το’νε σημαδεύει

ας είναι καλοξόδευτος` μονολογόντας λέει

Ένα φαρδύτερο σταυρό στη μέση ξανακάνει

και την παλάμη του ορθή πάνω στο κέντρο βάνει

Άμα μπορέσει και στηθεί χωρίς ν’ανεκατίσει

φτάνει και περισεύγει του και σ’άλλους να πουλήσει

Όρθιος στέκει στο λαμί δίπλα και καμαρώνει

και ρουχοξετινάζεται απ’την αχυροσκόνη.

Απ’τα μαλιά του αφαιρεί την κεφαλομαντήλα

και προσωποσκουπίζεται να φύγει η ιδρωτίλα

Στη δύση στρέφει ύστερα το βλέμμα και ξανοίγει

τον ηλιοδότη τσί χαράς που ξεγλυστρά να φύγει

Κουνά με ευχαρίστηση στον ήλιο το κεφάλι

και κοκκινίζει από χαρά κι’αυτός σαν πορτοκάλι

Κάτω απ’τα μουστάκια του γελά και καμαρώνει

που εκαρποφορίσανε τα όνειρα στ’αλώνι.

Ύστερα σκύβει ευλαβικά τη χούφτα του γεμίζει

και προσκυνώντας τον καρπό σιγανομουρμουρίζει.

Ευχαριστώντας τον Θεό μέσα ‘πο την καρδιά του

πού’πεψε και ξετέλεψε πλούσια την σοδειά του

Ξοπίσω απ’ τ’αφεντικό όλοι ακολουθούνε

σταυροκοπιούντε στη σειρά και τον καρπό φιλούνε…

μετά το’νε σακιάζουνε και το’νε σφιχτοδένουν

και ψιλοκοσκινίζουνε, όσα στον πάτο μένουν

να τά’χουνε για τα οζά απου σταυλίζουν ξόδι

γιατί κι’αυτά δικαίωμα έχουν σ’αυτό το σόδι…..

                                                      

                      Γιάννης  Διαμαντάκης...11 Ιούλη  2013

Λυχνίστριες.....[φωτο.http://www.lidoriki.com]

Όλοι στον αγώνα....

Αφέντης..Λιχνιστής....[φωτο.http://www.lidoriki.com]

Αφέντης και Κερά...στο Λυχνισταριό...[φωτο.http://www.lidoriki.com]

Τσουβαλιάζοντας τ' άχερα...στ' αλώνι.