Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ΝΑΥΣΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ…ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ


από το γάμο τσι Ναυσικάς…1966



Η Ναυσικά του Χαριλιού, το γένος Διαμαντάκη
που εξενοπαντρεύτηκε, τον Γιώργη τον Μαρκάκη
Εις του Κοκκίνη ήτανε, το Χάνι γεννημένος
κι’ εδά ’ναι στη λοφοπλαγιά, τσ’ Ανώπολις  θαμμένος…
Τεχνίτης, μάστορας καλός, μοναδικός σε γνώσεις
στις ρολογοψιλοδουλειές και επιδιορθώσεις.!
Ένα μικρό μπακάλικο, η Ναυσικά κρατούσε
κι’ όλη την Κάτω Γειτονιά, αυτή τροφοδοτούσε
Τα άκρως απαραίτητα και βασικά που λένε
εκάτεχε και γνώριζε, τα σπίτια ίντα θένε
Και φρόντιζε ’νε πάντοτε, λίγα κι’ απ’ όλα νά ’χει
Ότι εις το εμπόριο, κυκλοφορεί κι’ υπάρχει.!!
Μέσα στο ίδιο μαγαζί, είχ’ ένα τραπεζάκι
ήταν το εργαστήριο, του Γιώργη του Μαρκάκη
Όλα τα ψιλολόγια ‘ντου, εκειά ’χε μαζωμένα
κι’ όσα του κουβαλούσανε, ρολόγια χαλασμένα..
Στο ένα μάτι είχενε πάντα στερεωμένο
ένα φακό μεγένθυσης, στην κόγχη σφηνομένο
Για να θωρεί του ρολογιού τα ψιλοβιδαλάκια
απου εσυγκρατούσανε, τα μικρογραναζάκια
Λεπτή δουλειά τσ’ υπομονής, μά είχε ’νέ ’ντη όμως
Από τα χέρια ‘ντου ρυθμό, ξανάπαιρνε ο χρόνος
Ούτε λεπτό δεν ήπρεπε να χάνει το ρολόϊ
ασχέτως ότι την ζωή, τ’ ανθρώπου αργοτρώει
Έτσι τα φέραν οι καιροί και η τεχνολογία
να ξεμετρούν μηχανικά, την χρονολειτουργία
Κι’ένα ρολόϊ τσι δουλειές, του κόσμου να ρυθμίζει
και την ελευτεριά του νού, ν’ αυτοπεριορίζει…
Ώσπου τσι μόδας γίνηκε κι’ όλοι σχεδόν φορούσαν
ρολόγια κι’ άς μη ξέρανε τον χρόνο πως μετρούσαν
Τα ποιό πολλά  ’ταν άχρηστα, τσι πλάκας απου λένε
για ομορφιά, ή για μαγκιά, στα χέρια ’ντους τα θένε
Απλώς να κάνουν τίκ-τάκ, οι δείχτες να γυρίζουν
το χέρι να τεντώνουνε, τάχα πως το κουρδίζουν..!
Και όσο οι αγοραστές των ρολογιών πληθαίναν
και του Μαρκάκη οι δουλειές, πολύ καλά πηγαίναν
Γιατί δέν είχε το χωριό, τέτοιο τεχνίτη άλλο
ετσά κι’ αλλιώς το έξοδο, δεν ήτανε μεγάλο
Το πού ‘χες ευχαρίστηση, σού ’λεγε να του δώσεις
κι’ ούτε στεναχωριότανε, αν δεν το ‘νε πληρώσεις
Αυτά τα λίγα πού  ’βγανε, το βράδυ τα σκορπούσε
στα καφενεία του χωριού, τον κόσμο εκερνούσε…!!
Η  Ναυσικά ‘χε χωριστό και υγειές ταμείο
δεν εσυμπράξανε ποτέ, στης παντριγιάς τον βίο.!
Καρδιά μεγάλη ο Γιωργής, τό ’χε φιλοσοφίσει
λές κι’ ήξερε ότι νωρίς, τον κόσμο αυτό θ’ αφήσει
Και η παρέα η καλή τον συγκινούσε μόνο
εφιλομοιραζότανε, τον εύκαιρό ’ντου χρόνο
Η καλοσύνη τσι ψυχής και η φιλοτιμία
το ’νε χαρακτηρίζανε σε κάθε γνωριμία
Πάντοτε χαμογελαστός, ντόπρος με λίγα λόγια
νούς ακριβής κι’ ακέραιος, σαν τα καλά ρολόγια.!!
Είχενε όμως δίπλα ’ντου την οικονομολόγα
διαόλους επετάλωνε…Άγιους εξομολόγα…
Δέκα αντρών την δύναμη είχε για να παλέψει
με την ποιό δύσκολη δουλειά και να την ξετελέψει
Ότί  ’βανε μές το μυαλό, στην πράξη ήκανέ ’ντο
ως και το ακατόρθωτο, αυτή κατάφερνέ ’ντο.!
Σαν το θεριό ετάρασε, που δεν καταλαγιάζει
δεν την φοβίζει η δουλειά, πράμα δεν την τρομάζει..!!
Κοπέλια εμεγάλωσε κι’ αποκατέστησέ ’ντα
με σπίτια και εξοχικά, εκαλοπροίκισέ ’ντα
που με τα χέρια τζης τα δυό, τα είχε καμωνένα
λές κι’ ο Δημιουργός Θεός, τσι τά ’χει ’βλογημένα.!
Γι’ αυτό και μεγαλόπρεπη, τού  ’χτισε εκκλησία
εις τσι Περβόλας το θρονί, πού ’χε περιουσία
Μερίδιο του Κύρη τζης, στ’ αδερφικό μοιράσι
κληρονομιά προγονική, του ΔιαμαντοΘανάση
Διμάρτυρη η χάρη τζης, ΜητροΠατέρων μνήμη
του Κωνσταντίνου την γιορτή, τιμά και την Ειρήνη.!
Άξια και πανάξια, στάθηκε στην ζωή τζης
τα έργα τζης το μαρτυρούν, το λέει η ψυχή τζης
Παράδειγμα αλτρουϊσμού, μα και μεγαλουργίας
Ανθρωποτιμιότητος….και Αγαθοεργίας..!!!!!!

                    Γιάννης Διαμαντάκης...19 - 9 - 2013
Γάμος τσι Ναυσικάς….1966

Γιώργης Μαρκάκης [Γιωργιό τσι Ναυσικάς]…1948...στου Κοκκίνη το Χάνι
Ναυσικά…Καλλιόπη…Μανώλης του Διαμαντή……..Κάσας…Σκαλίδης…1961
οι Γονέοι τσι Ναυσικάς...Χαρίλαος Διαμαντάκης...και Ειρήνη Ανυφαντάκη

ο Χαρίλαος Διαμαντάκης......τυφλός πλέον...κάθεται στο καφενείο του Γιωρνού...δίπλα απο την χαλέπα του Πρίτσιπα
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...