ΣΤΑ ΦΟΥΡΝΙΑ…..!!!

χαρακτηριστικό σπηλιάρι στα Φουρνιά.....

Δυτικά τσι Πέρα-Βρύσης…μόλις δα κατηφορίσεις

τ’ Άη- Νικόλα την πεζούλα…βγαίνεις προς την Πηγαγδούλα

Και ο δρόμος διχαλώνει…λόφους και βουνά ενώνει

Το ζερβό στρατί φαρδαίνει…και προς το Καυκί πηγαίνει

μα στενεύγει όσο πάει…στου Κουφόδασου το πλάϊ

Ντρέτα ’πάνω σε λαλεί…στου  Καρδάμι το Σελί.!

Το δεξί το στρατουλάκι…προς το Μέγα το Χαράκι

σύριζα το χύμα παίρνει…και προς τα Φουρνιά πηγαίνει

Όσο πάει προς τα κάτω…είναι εγκρεμούς γεμάτο

και σου βγαίνει η ψυχή…για να φτάξεις στην Πηγή

Στα Ποταμιανά λεγάτα…στου αμαξωτού την στράτα..!!

…Στα Φουρνιά εσταματούσα…πάντα όταν επερνούσα

αρκεί μέρα μόνο νά ‘νε…να θωρώ, να μη φοβάμαι

Τσι σπηλιές τις γραντισμένες…και τσι μαυροκαπνισμένες…!

Όπως γροίκουνα και ’λέγαν…οι Γιαγιές που μας νταντεύγαν

φούρνους τσ’ είχαν οι Οβραίοι…στα παλιά τα χρόνια λέει

Και τσ’ αντίχριστους ταϊζαν…με κοπέλια που φουρνίζαν…

Νύχτες τα χωριά γυρνούσαν…και βαρέλες ετσουρλούσαν

πού ‘τανε καρφιά γεμάτες…και ξεσκίζανε τις σάρκες..

Μέσα στα βαρέλια ’ρίχναν…τα παιδιά που τους ‘παντίχναν

μοναχά τους να γυρνούνε…και να νυχτοπροπατούνε

Και οι μπρόκες τα τρυπούσαν…όπως τα κατρακυλούσαν

ίσαμε να σκοτωθούνε…και το αίμα να τους πιούνε…

Και γεμίζαν τα βαρέλια…άψυχα, νεκρά κοπέλια

όξο του χωριού τα πάνε…να τα ψήσουν να τα φάνε.!

Και εβάζανε φωτιά…στα σπηλιάρια, στα Φουρνιά

κι’ ανεμαζωνόταν όλοι…οι τριβόλοι κι’ οι διαβόλοι

με τσ’ Οβραίους και δειπνούσαν…τις ζωές που αφαιρούσαν..!!!

…Η μαυρίλα κι’ η καπνιά…είν’ ακόμα στα Φουρνιά

στα  χαράκια και στις πέτρες…μέχρι στου Χαυγά τσι δέτες

Κι’ άν μές τα χαλίκια σκάψεις…ίσως κόκαλα ξεθάψεις

Κόκκινο βαμμένο χώμα…απ’ τα αίματα ακόμα

Κόκκινα και τα χαράκια…που φωλεύγουν τα γεράκια

Και ποιό κάτω οι κοράκοι…κράζουνε μέσα στο ρυάκι

στις κυπαρισσοκορφάδες…απου στέκουν σαν λαμπάδες..!!

Άγριο τοπιό στ’ αλήθεια…ταιριαστό για παραμύθια

Δέος και μεγαλωσύνη…στην ψυχή σου μέσ’ αφήνει..

κι’ άν το νού πισωγυρίσεις…στης Γιαγιάς τις αφηγήσεις

θα τρομάξεις, θα σκιαχτείς…με αυτά απου θωρείς

Και διερωτάσαι αλήθεια…αν τυχόν τα παραμύθια

τά ‘χανε προσχεδιάσει…όσοι τά ‘χαν μυαλοπλάσει

Να ταιριάζουν και να δένουν…με τσι τόπους που συμβαίνουν

να δημιουργούν εικόνες…που μιλάνε από μόνες

και με λίγη φαντασία…να νογάς την σημασία..!!

…Εις τσι τότες εποχές…οι Γιαγιάδες οι σοφές

για να μας σε τιθασέψουν…έπρεπε ν’ επιστρατέψουν

Τερατόμορφα θηρία…από την προϊστορία

δράκους και κακούς ανθρώπους…που στοιχιώνουνε τσι τόπους

και διψούν σαφεί για αίμα…[ φόβος λέν’ φυλάει τα έρμα..]

…Μόνο έτσι κάθε βράδυ…πρίν να πέσει το σκοτάδι

σπίτι μαζευγόμαστ’ όλοι…και αδειάζανε οι δρόμοι

Πρίν να βγούν οι αφανταξιές…κι’ οι Οβραίοι απ’ τσι σπηλιές

Πρίν ξυπνήσουνε οι δράκοι…κι’ οι νεράϊδες απ’ το ρυάκι

Πρίν σκωθούν οι ’ποθαμένοι…κι’ οι κακοθανατομένοι

Πρίν τελώνια και στοιχιά…βγουν στους δρόμους παγανιά…

Όλα τα κακά τσι νύχτες…ξεσμιλιώνουν απ’ τσι τρύπες

και πατάσουνε τσ’ ανθρώπους…με τσι πονηρούς τους τρόπους

Και καλά ’νε όποιος μπορεί…να μη νυχτοπροπατεί

ούτε όξο να πορίζει…το κορμί ‘ντου να γραντίζει..!!!!

…..Έτσι πλάστηκαν οι μύθοι…κι’ όποιος άπιστος αρνήθει

…..της  Γιαγιάς το παραμύθι….

Βιάστηκε να μεγαλώσει…ερμηνεία για να δώσει…

….με τσι λογικής την γνώση……

Τί  πικρή πούν’ η αλήθεια…όταν γίνεται συνήθεια…

…και σκοτώνει παραμύθια..!!!!!!!!!!!!!!!

                                     Γιάννης  Διαμαντάκης…24 - 9 - 2013

η βουνοκορφή... στα Φουρνιά

 

ο Κόκκινος Δέτης...του Χαυγά..!

το διχάλωμα του δρόμου....αριστερά προς Καυκί...δεξιά προς Πηγή.!

του Άη - Νικὀλα η στράτα...!

το Καβούσι....στου Μάστορα το σπίτι αποκάτω..!!!

το ρυάκι τσι Πηγής.!!!!

το πλάϊ του Κουφόδασου..!!!

η στράτα τσι Πηγής..!!!

Αριστερά Κουφόδασος....Δεξιά η Πηγή....και στο Βάθος οι Ποταμιές..!!!

το πλάϊ τσι Πηγαγδούλας..!!!!

το ρυάκι....και η πλαγιά απέναντι απο τα Φουρνιά!!!

Απάνω  Πηγή,,!!!

το ρυάκι του Χαυγά..!!!