Οι Ξωμάχοι της Αγροτιάς.!!

Η Βασιλική των Χαρηδημιών επιστρέφει απο τ' Αρκαλοκέφαλα...!

Γύρω-τριγύρω του χωριού σε κάμπους και σε όρη

μέχρι εκιά π’ ατένιζε των αματιών η κόρη

στη χωριοπεριφέρεια της δικαιοδοσίας

μέχρι ’κειά πού ’χαν μερδικό νομής και εξουσίας

ήταν το κράτος των παλιών του τόπου μου ανθρώπων

και επικαρπονότανε το όφελος των κόπων

από τ’ αμπελοχώραφα κι’ από τα βοσκοτόπια

κι’ απ’ τα γεωπονήματα τα άλλα τους τα όποια…

Απ’ τ’ άγρια χαράματα εσπιτοξεπόρτιζαν

και ηλιοβασιλέματα αργά πισογυρίζαν..!!!

 -Τα ζωντανά τους παίρνανε κι’ όλη τη φαμιλιά ‘ντους

και δρομοξεχυνότανε οπού ’ταν η δουλειά ‘ντους.

Όταν συγκεντρωνότανε ολόκληρο το σόϊ

θαρρείς και απαρτίζανε πολεμικό κομβόι.!

Μπροστά πηγαίναν έφιπποι οι άντρες στα μουλάρια

και τα καθοδηγούσανε από τα χαληνάρια.

Τα χοντροδερματόλουρα και στηβαρά ηνία

κι’ οπίσω τους ακλούθανε όλη η κουστωδία

Ξυπόλητοι, ρακένδυτοι π’ ως στήριγμα βαστούσαν

ένα ραβδί για να χτυπούν, οζά που δυστροπούσαν.

Εις την καπούλα βάζανε τ’ αδύναμα κοπέλια

και χεροβασταζότανε στα σωμαροσκαρβέλια

κιαμιά φορά τα δένανε γιατί εξεγλυστρούσαν

στου δρόμου τσι ανηφοριές και εκατρακυλούσαν

Απ’ τον ιδρώτα τον πολύ στα μουλαρολαγόνια

 κάσα και τρίχα γέμιζαν τα κοντοπαντελόνια…

Ξοπίσω τους οι μαρταρές αίγες με τα ριφάκια

πού ’χαν απογαλακτιστεί και βόσκαν χορταράκια

άλλες τους ήταν κούτρουλες, άλλες κερατοφόρες

κι’ αλληλοκουτουλιότανε στις δρομοκατηφόρες.

Τσ’ ήμερες τσ’είχαν ελυτές αλλά μουστουχωμένες

μη κάμουνε καμιά ζημιά σε περουσίες ξένες

Τσ’ άγριες τσ’αορίτικες τσί ’χαν λουροδεμένες

και πίσμωναν γιατί ‘τανε λευτερομαθημένες. 

Απο το πείσμα το πολύ βάζανε αντιπάτι

και εξεσωμαρίζανε καμιά φορά το άτι.

Τα γαϊδούρια ακλουθούν τα καπλοδετομένα

με όλα τα συμπράγαλα πάνω τους φορτωμένα.

Τα σύνεργα τσι αγροτιάς, κασμάδες και σκαπέτια

τα αίλουρα, τα χάμουρα κι’ όλα τα ζυγαλέτρια

μανάρια ξυλοκοφτικά και οδοντοσαράκους

και τα τσαπραζομάχαιρα μες τους τριχοντρουβάκους.

Σε μιά καλάθα κρεμαστή είχανε τα φαγιά τους

 που εχορτοψωμίζανε, όλη τη φαμελιά τους.

Ντάκους, ελιές, τυρί, κρασί κι’ αυγά καλοβρασμένα

κι’ ότι ‘χε η νοικοκυρά, σπιτομαγειρεμένα

όλοι μαζί ετρώγανε μέσα ’πο ‘να τσικάλι

χωρίς ποτέ ο ’γείς τ’ αλλού να κάμει παρακάλι…!

Ξοπίσω ακλουθούσανε γυναίκες πεζοπόρες

π’ αντέχανε να προπατούν, χιλιόμετρα με τσ’ ώρες

Σύζυγοι, μάνες, αδερφές, ανήσυχες γιαγιάδες

μαυροτζεμπεροφόρετες, χαροκαμένες θειάδες..

Ατέλειωτο επιάνανε δρομοκουβεντολόϊ

κι’ εξιστορούσε η κάθε μιά κι’ ένα συγγενολόϊ.!

Οι πλέον χεροδύναμες ένα σχοινί κρατούσαν

και τα γελαδοτρόφια τους, αργοκαθοδηγούσαν.

Ήτανε το ζευγολατιό, οι χωματοσκαφτιάδες

απου αροτροσέρνανε και κάναν καλουργιάδες…!

Στην πίσω μπάντα τα παιδιά ήταν και ξελαλούσαν

τα πεισματάρικα οζά, απού εξεστρατούσαν

και ένα κακοτσούβαλο εσέρνανε κοντά τους

ν’ ανεμαζώνουν τσί κοπρές που κάναν τα οζά τους.

Τσί πιτοπούλικες βουτσές, τσί μεγαλοκουκίδες

που ξεφουρνίζουνται μιά – μιά σαν σικοπιταρίδες

τσί καβαλήνες τσ’ αχνιστές τους ελυτούς  κολιέδες

απου δρομοσκορπίζονται σαν μαυροκουραμπιέδες!..

Έτσι εξελισότανε συνήθως μιά πορεία

καθημερνή, ειρηνική, ανθρωπομαρτυρία..

Μόνο τα τοπωνύμια αλλάζαν πού και πότες

ανάλογα με τις δουλειές απού ‘χαν οι αγρότες

Μέχρι που λιγοστέψανε οι καλιεργητάδες

και τα παιδιά τους στείλανε στις πόλεις οι μανάδες

Να βρούνε διαφορετικούς να επιζήσουν τρόπους

κι’ ας γίνουν όλα ρημαδιό στους εδικούς του τόπους!..

                          Γιάννης Διαμαντάκης…2013

 

ο Γιώργης Διαμαντάκης..[Γιωρνός]..επι τω έργω...ο τελευταίος χωραφάς...!

ο ΦουσεκοΓιάννης επιστρέφει απο τα Πλάγια..!

το Βαγγελιώ του Βασίλη του Τσούφαλου επιστρέφει απο τον Κάμπο..!

Ο Γιώργης Διαμαντάκης ..έφιππος με τον εγγονό του...στην Πέρα - Γειτονιά..!

Η Λουμακίνα επι όνου...και ο Λούμακας ακολουθεί κρατώντας την ουρά του γαϊδάρου..!!!