ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΑ…στου Μηνά τα κυπαρίσσια..!!!!

H Μερκούρενα..[Όλγα Ζερβάκη, Βουλγαράκη]...Σοφία του Μπαραντάνη...Καλή του Πρίτσιπα...και Μαντουράρενα.!

ΑΠΟΣΠΕΡΙΔΑ…στου Μηνά τα κυπαρίσσια..!!!!

Δυό εκατοχρονίτικα, πελώρια κυπαρίσσια

στέκουνε στην μεσοχωριά, σαν την λαμπάδα ίσια

Πόρτα εισόδου ο Μηνάς τα είχε στο κηπούλι

μη μπαίνουν οι περαστικοί και κλέβουν το μαξούλι

Ίσκιο κι’αέρα κάνανε, μετά το μεσημέρι

κι’ ήταν μιά όαση δροσιάς, μέσα στο καλοκαίρι

Εκειά εμαζωνότανε, τα βράδυα οι γειτόνοι

γιατί εμπαηλντίζανε, μέσα στο σπίτι μόνοι.!

Εις τα πορτοκατώφυλα και στα πετροπεζούλια

άκρα στο τραφοσύνορο,στα δυό μικρά κηπούλια…

[δεξά ως βγαίνεις του Μηνά, είναι το χωραφάκι

τ’ άλλο τσι Μαντουράραινας, του Γιώργη του Χρονάκη..]

…Η στράτα ήτανε φαρδιά, σωπατερή κι’ ευθεία

και διακλαδωνότανε, σε τέσσερα σημεία

Απ’τον καινούργιο αμαξωτό, ίσαμε τα Λειβάδια

με τ ’ανεξάντλητα νερά και τα πολλά πηγάδια

Αερινός διάδρομος, από Βορά προς Νότο

δροσοφοριά αναψυχής, σε ‘βλογημένο τόπο..!!!

…Μόλις ο ήλιος έγερνε, για να κατηφορίσει

και έπαιρνε την φθίνουσα, πορεία προς την δύση

Ανοίγαν οι αυλόπορτες και σπιτοξεπορτίζαν

και στον παχύ τον ασκιανό, πηγαίναν και καθίζαν

Εις τα κυπαρισσόδεντρα, που στα πυκνά κλαδιά ‘ντους

οι ατσελέγοι διάλεγαν και ‘χτίζαν την φωλιά ‘ντους

Και την δική ‘ντους κάθ’αργά στήνανε συναυλία

με τσι τσιτσίρους συντροφιά, να σκούζουν με μανία.!!!

….Όσο υπάρχει μέρας φώς, πλέκουνε και κεντούνε

όποιες δεν έχουνε δουλειά, άλλη ν’ ασχοληθούνε

Άλλες μπαλωματίζουνε, ρούχα μισολιωμένα

από τον μόχθο τσι δουλειάς, τριμένα και φθαρμένα..

Άλλες βαστούνε αγκαλιά, μοσόρες, λεκανίδες

και ξελικίζουνε μιά –μιά, τσι σουλτανοσταφίδες..

Άλλες αξάγια έχουνε, με φάβα αλεσμένη

και τη ‘νε καθαρίζουνε, φλούδι να μη ‘πομένει..

Άλλες κουκιά διαλέγουνε, απ’τα ’ποσκυβαλίδια

του αλωνολυχνίσματος, είναι τα παρασίδια….

Το όμορφο με το τερπνό κι’ ωφέλιμο συγχρόνως

συνδύαζαν για να περνά, ευχάριστα ο χρόνος

Μπορεί να ασχολιότανε, όλες τους και με κάτι

και να προσυλωνότανε εις την δουλειά το μάτι,

μα ούτε δευτερόλεπτο, δεν έκλεινε το στόμα

λές κι’ άγραφο τσι ξαγροιπνοιάς διαβάζανε κανόνα

Τα πάντα σχολιάζανε, σ’ αυτές τις συζητήσεις

με όσες εμπορούσανε, να διαθέτουν κρίσεις.!

Γυναίκες απαρτίζανε, συνήθως την παρέα

οι συναθροίσεις των αντρών, γινόταν στην πλαταία..

Γι’ αυτό και εμιλούσανε, την γλώσσα την δική ‘ντους

μέχρι εκειά απού ‘φτανε, ο νούς κι’ η λογική ‘ντους.!

Πρώτα τα νέα ‘λέγανε, τσι τοπικές ειδήσεις

με σχόλια λεπτομερεί, μα και παρατηρήσεις

…Φήμες και λόγια ήτανε, απου μεταφερόταν

με του αέρα τσι φυσές κι’ από μακρά ’γροικόταν

Και όσες στήνανε αυτί, στο δρόμο γιά στο δώμα

τα σήματα λαμβάνανε, που βγαίναν απ’ το στόμα.!

Απ’ όποιο σπίτι μουσική, γροικούσαν γιά τραγούδια

κάποια χαρά ξεπούλιαζε και μοίραζαν καλούδια…

Άμα γροικούσανε κραυγές, βουή κι’ αναφωνάρι

γιά τσακωμού γιά ’ποθαμού, το ‘ ’ρμήνευγαν χαμπάρι…

Όσες αυτί γερό ’χανε, τα κύματα επιάναν

και τα μεταβιβάζανε κι’ ανάλυση τους κάναν

Τους κωδικούς εσπάζανε κι’ ελυούσανε το θέμα..

και το μυαλό γυρνούσανε, μετά στα περασμένα..!!

Καλές στιγμές μα και κακές, που έτυχε να ζήσουν

και δεν μπορέσανε ποτές ν’ ανθρωπομαρτυρήσουν

Σαν το ληγμένο μυστικό, π’ αξία μπλιό δεν έχει

εκείνος που το έζησε μόνος να το κατέχει.!

Και ξεφορτώνουν το μυαλό, απ’ τα περίσσια βάρη

να ξαλαφρώσει η ψυχή, στον τάφο μην τα πάρει

Σαν την εξομολόγηση, τ’ ανθρώπου που γνωρίζει

μ’ ευλάβεια στο παρελθόν, πού ’ζησε να γυρίζει

Και ότι ποιό σημαντικό, έχει σαν εμπειρία

ίσως φανεί πολύτιμη, γι’ άλλους πληροφορία

Ετσά κι’ αλλοιώς το παρελθόν, δεν δέχεται επικρίσεις

αρκεί σ’ ανθρώπινη ψυχή, να μην εγληματίσεις…!

[…Λόγια αποσπερίτικα που τελειωμό δεν έχουν

και σαν το γάργαρο νερό, απο το στόμα τρέχουν

Πνευματική δροσοφοριά, ξαλάφρωμα τσι σκέψης

αλήθειες που αδυνατείς κι’ ο ίδιος να πιστέψεις

Γι’ αυτό και τσι μοιράζεσαι, ποιό πέρα ν’ ακουστούνε

χωρίς να πολυγνοιάζεσαι οι άλλοι τι θα ’πούνε

Ο χρόνος είναι μάρτυρας και ο Θεός κριτής μας

για τα καλά και τα κακά, τσι κοσμοδιαδρομής μας…]

..Άλλη μιά ξέγνοιαστη  βραδιά, περνά με την κουβέντα

ειδήσεις, νέα και παλιά, όλα εμάθανέ ‘ντα

Ίσαμε αύριο μπορεί κι’ άλλα να θυμηθούνε

δικά και ξένα ιστορικά, για να τ’ αφηγηθούνε

Μία ζωή ολόκληρη, στο νού τους τυπωμένη

σαν το σινεμασκόπ περνά κι’ όξω με λόγια βγαίνει..!!

….Καλή νυχτιά για σήμερα, το αύριο κοντά ‘νε

ώρα να πάν’ να θέσουνε, γιατί δεν θα ξυπνάνε

Την νταχυνή και οι δουλειές τσι μέρας θα αρχίσουν

και την ελευθερία τους, θα τους περιορίσουν.!

Γιατί από τα χέρια ‘ντους, σχεδόν όλα περνούνε

τα σπιτοσιγυρίσματα, που πρέπει να γεννούνε

Παιδιά και γεροντότερους, έχουνε να φροντίσουν

δεν ξέρουν τι να κάνουνε  και από πού ν’ αρχίσουν…!!!!!!

                            Γιάννης Διαμαντάκης….23 – 10 - 2013

Μερκούρης [Βουλγαράκης]...με την γυναίκα 'ντου Όλγα Ζερβάκη.!

 του Πρίτσιπα το σπίτι αριστερά...και του Μερκούρη δεξιά.! 

Η Καλή του Πρίτσιπα.[Σκοτεινιανίνα] και ο Μερκούρης.!

Του Μηνά τα κυπαρίσσια.!