ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟΝ και ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ ΜΟΧΟΥ..!!!

ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ....ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ....ΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ…ΕΙΣ ΜΟΧΟΝ..!!!!

Απού ‘χε άρωστο οζό κι’ ήθελε να το γιάνει

εγλάκανε και γύρευγε να βρεί τον Νταουχιάννη…

[..για τον εξ’ ίσου άξιο, ΣταυρακοΜιχελάννη.]

Λαγουδάκης Νικόλαος...[Νταουχιάνης]...Πατέρας του Μιχάλη του Λεμονά

Ήτανε πρακτικοί γιατροί, για όλες τις παθήσεις

και μαιευτήρες νεογνών στις δύσκολες κυήσεις

Τα εδικά τους μυστικά και γιατροσόφια είχαν

και δωρεάν τις γνώσεις τους στον κόσμο επαρείχαν

Η φύση τους εδίδαξε την βοτανολογία

ο μεγαλύτερος γιατρός επάνω στην υγεία

Του Ιπποκράτη τις αρχές ευλαβικώς τηρούσαν

και πρόθυμα και δωρεάν τους πάντες βοηθούσαν

Τίτλους πτυχία και χαρτιά δεν είχανε παρμένα

τα γράμματά τους ήτανε λίγα και μετρημένα

Πάνω στα κτηνιατρικά, μοναδικοί ‘σαν τότες

και ας ’δηλώναν γεωργοί και άμισθοι αγρότες..!!

Τετράποδά ‘ταν το χωριό, ετότεσάς γεμάτο

χωρίς αυτά η αγροτιά φαϊ δεν είχε κι’ άρτο

Με την δική τους συνδρομή, εσπέρναν κι’ αλωνίζαν

και αγαθά πολλών λογιώ, στον άνθρωπο χαρίζαν

Γι’ αυτό και τα προσέχανε και τα περιποιόταν

και το σπιτοκατάλυμα πού ‘χαν το μοιραζόταν

Οντέ ‘νε ’ξεκινούσανε να φτιάξουν ένα κτίρι

μέσα στις προδιαγραφές εβάζαν και τ’ αχίρι

Εκειά που δα σταυλίζουνε όλα τα ζωντανά τους

που  για να τα φροντίζουνε τα θέλανε κοντά τους..!!

Πρώτος και απαραίτητος για τις μεταφορές τους

ο αχθοφόρος  γάϊδαρος, γι’ αυτούς και τις σοδιές τους

Τα άλογά ‘ταν λιγοστά, καθώς και τα μουλάρια

αντρίκια μπράτσα και γερά, θέλουν τα χαλινάρια

Τα βόδια και τσι αηλιές ζευγάρια τ’ ανεπιάναν

στο όργωμα κι’ αλώνισμα, πάντα δυό – δυό τα βάναν

Οι αίγες απαραίτητες ήτανε για το γάλα

και δεν εθέλαν  και πολλή φροντίδα όπως τ’ άλλα

Ένα γουρούνι αρκετό, ήταν σαν μεγαλώσει

Χριστουγεννιάτικη τροφή πολλών λογιών να δώσει

Είχαν και τα λιανά οζά, όπως τ’ αποκαλούσαν

άλλα τροφή τα κάνανε και άλλα τα πουλούσαν..!!!

Μιά δεύτερη οικογένεια στην ίδια κατοικία

απλά τη ’νε ’ξεχώριζε μία μεσοτοιχία

Οζά κι’ ανθρώποι ζούσανε, αρμονικά ετότες

και κάθε μέρα διάβαιναν σχεδόν τις ίδιες πόρτες

Από την ίδια αυλόπορτα, την ταχινή πορίζαν

κι’ από την ίδια κάθ’ αργά, οπίσω εγυρίζαν

Οζά κι’ ανθρώποι όλοι μαζί στην ίδια βιοπάλη

χωρίς δουλειά, χωρίς σοδειά, δεν βράζει το τσικάλι..!!!

Σταυρακάκης  Μιχάλης...[Μιχελάνης]...Πεθερός του Γιώργη του Μαυρογιάννη

….Τρείς επιστήμονες γιατρούς, με κρατικά πτυχία

φροντίζαν την ανθρώπινη εις το χωριό υγεία

Ο πρώτος ήταν ο Βλαστός κι’εγροίκουνα από ξένους

πώς δεν εχαριζότανε, ούτε στους ’ποθαμένους

Μιάς και δεν το ‘νε πρόλαβα, δεν ξέρω..δεν κατέχω

ασχέτως πώς  το σπίτι ‘ντου, αγορασμένο έχω..!!!

Ο Κρητσωτάκης ήτανε ο άλλος και νογούσε

τον πόνο τον ανθρώπινο κι’ όλους τους βοηθούσε

Απο το Κράσι ως την Κερά και σ’ όλη την Λαγκάδα

μέρα και νύχτα γύριζε με μιά ψαρή φοράδα

Κι’ όπου το ‘νε καλούσανε βοήθεια να δώσει

ότι μπορούσε έκανε τον άνθρωπο να σώσει

Ήταν ισχυρογνώμονας κι’ αγύριστο κεφάλι

τό ‘χουνε οι Κρητσώτηδες, ετούτο το ψεγάδι.!

Μα δεν ακούστηκε ποτές όμως από κιανένα

πώς έχει από άνθρωπο ποτές λεφτά παρμένα

Υπήρξε’νε και πρόεδρος για μιά τετραετία

και μιάς και γνώστης ήτανε καλός στην Ιστορία

ένα Ηρώο έφτιαξε, δίπλα στην Κάτω Βρύση

τους Μοχιανούς αγωνιστές, να αποθανατίσει..!!!

Ο τρίτος επιστήμονας ο Γιώργης ο Ζερβάκης

που ήτανε παράλληλα και εργοστασιάρχης

Αγροτικός γιατρός καλός και Άνθρωπος συγχρόνως

και μόνο που σου μίλιενε, ξαλάφρωνε ο πόνος

Είχενε την επίβλεψη σε όλη την Λαγκάδα

και δυό φορές στ’ άλλα χωριά, ’πήγενε την ’βδομάδα

Όλο το ’κοστετράωρο, ήταν υπηρεσία

με εδική ‘ντου θέληση μα και πρωτοβουλία

Όπου τον εφωνιάζανε ντελόγο εγλακούσε

την τσάντα με τα γιατρικά, μαζί ‘ντου κουβαλούσε

Νύχτες τον εσηκώνανε, αργίες και σκολάδες

απο κιανένα και ποτές, δεν πήρενε παράδες

Ήταν και η γυναίκα ‘ντου, επίσης μορφωμένη

οδοντογιάτρουσα καλή.. του Γιάγκο η Ελένη..!

Ευγένεια και ομορφιά ο λόγος τζης σκορπούσε

πάντοτε γλυκομίλητη σε όποιον συναντούσε

Η προσφορά τους στο χωριό ήταν πολλή μεγάλη

ετσά ανθρώπους χρήσιμους άλλους δεν έχει βγάλει

Απο κοινού κι’ οι δυό μαζί, τις γνώσεις τους προσφέραν

σε όσους επονούσανε και σ’ όσους υποφέραν

Και το αναγνωρίσανε σε μιά ψηφοφορία

την Ελενίτσα τίμησαν να βγεί στην Προεδρία

Μοναδική στα χρονικά γυναίκα Κοινοτάρχης

που δίδαξε απλοϊκά, το πώς να συνυπάρχεις

Να αγαπάς τον τόπο σου, να σέβεσαι  τσ’ ανθρώπους

με τσι Πατροπαράδοτους απου σου μάθαν τρόπους.!

Της ύδρευσης το πρόβλημα, ήταν το μέλημά ‘τζης

κι ’ακόμα πίνουνε νερό, πολλοί στο όνομά ‘τζης…!!!

Ζερβάκης Γεώργιος και Ελένη Παπουτσάκη...Ελενίτσα

Μιά νοσοκόμα τσι πληγές, εξάνοιγε να γιάνει

ήτανε η Γαλάτεια, σύζυγος Καραγιάννη

Βοήθειες επρόσφερε αυτές που λένε πρώτες

εις τους μικροτραυματισμούς που είχαν οι αγρότες

Ευγενική και όμορφη, πρόθυμη νοσοκόμα

εκπεδευμένη ειδικά, επάνω στην βελόνα

Αλαφροχέρα ήτανε και όταν σε τρυπούσε

τον πόνο τσι τζιμπιματιάς, το σώμα δεν γροικούσε

Παρηγοριά στους γέροντες έδινε και κουράγιο

σωτήρα τους την βλέπανε, όσοι δεν είχαν Άγιο

Στον πονεμένο ήξερε να δίνει πάντα ελπίδα

μέχρι που πήρε σύνταξη κι’ εφυγε στην Σταλίδα..!!!

Δυό Μαίες εθητεύσανε, στ’ αγροτικό γιατρείο

κι’ ήτανε αψεγάδιαστες και όμορφες κι’ οι δύο

Η μιά ’τανε του Λούμακα  η κόρη, η Μαρία

κι’ η άλλη ξενομπασαρά..Κυρία Ευελπία.!!

Ευελπία

…Άν κι’ οι γυναίκες στο χωριό απου κυοφορούσαν

αμοναχές στα σπίτια ‘ντους οι ποιό πολλές γεννούσαν

Όλο και μιά μαμόγρια, ήταν στην γειτονιά τους

κι’ έκοβε τον ομφάλιο λώρο απ’ την κοιλιά τους..

Μόνο σε δύσκολες στιγμές την μαία εκαλούσαν

προπάντως οι πρωτόγεννες απου κοιλιοπονούσαν

Γιατί φοβόταν μη τυχών ο λούρος και τυλίξει

εις το λαιμό του κοπελιού και σύρει και το πνίξει.!

Μα τσι μαμής η προσφορά, εδώ δεν τελειώνει

φροντίζει κάθε νεογνό, μέχρι που μεγαλώνει

Από την μέρα που το φώς του κόσμου θ’ αντικρύσει

ίσαμε να σταθεί ορθό, στην γή να στραταρίσει

Τα δέοντα εμβόλια κάνουν για προστασία

σε παιδικές ασθένειες να έχουν ανοσία

Οι συμβουλές τους χρήσιμες ήταν σε κάθε μάννα

που ενσαρκώνει τσι ζωής το ποιό μεγάλο θαύμα.!!

[..στον τοκετό τσί Μάννας μου, όταν με ’ξεγεννούσε

η  Ευελπία ήτανε, παρών και βοηθούσε

Κι’ από τα χέρια τζης το φώς του κόσμου πρωτοείδα

το όνομά ‘τζης στην ζωή, θαρρώ μου δίνει ελπίδα..!!!]

Γαλάτεια και Μαρία Ανυφαντάκη...[Λούμακα]..του Μανώλη του Νικολάκη σύζυγος

..Χαράς το ‘νε απου μπορεί, να οπισωγυρίζει

με το μυαλό του στα παλιά και να υπενθυμίζει

Ανθρώπους που διαβήκανε απο αυτά τα μέρη

και ’βάλαν το λιθάρι τους, με τσι καρδιάς το χέρι

Για να ορθοδομήσουνε τον τόπο απου ζούμε

κι'απο αυτούς καλύτερα, σήμερα να περνούμε..!!!

Χαράς το ‘νε απου μπορεί να συχνομνημονεύγει

Ανθρώπους που αφήσανε ‘ξοπίσω τους μιά στέγη

Και εφωλέψαν όνειρα των μεταγενεστέρων

που ‘ξεπουλιάσανε χαρές, ανθρώπων νεοτέρων..!!!

Χαράς το ‘νε απου μπορεί μιά προσευχή να κάνει

γι’ ανθρώπους απου γνώρισε και έχουνε ’ποθάνει

Αφήνοντας ’ξοπίσω ‘ντους, έργα πνοής κι'ουσίας

πνευματικής και υλικής Ανθρωποδημιουργίας..!!!

Χαράς και στον φτωχό μου νού, απου μπορεί ακόμη

να έχει κρίση λογικής και να εκφράζει γνώμη

Και να ιχνογραφεί αχνά Μορφές απου θυμάτε

και αποσπάσματα ζωής, δικά τους ν’ αφηγάτε..!!!!!!!!!!!!!

                                                   Γιάννης Διαμαντάκης.....13 - 2 - 2014