ΛΥΓΑΡΑΣ

Η ΜικροΛίμνη  του Χωριού.!

Ο Λυγαράς στους πρόποδες της Κεφάλας...[Φωτ. Γιάν.Φρουδαράκης]

Στου κάμπου τη Βορνή πλευρά, στην ρίζα τσι Κεφάλας

απλώνεται ο Λυγαράς, στο σχήμα τσι κουτάλας

Είναι η λίμνη του χωριού, που πρό Χριστού υπήρχε

Μινωϊκό καταυλισμό στις παρυφές της είχε

Αγγειοπλάστες ήτανε κουρουποπιθαράδες

κεραμικά πληνθότουβλα φτιάχναν και καμινάδες

Ως μαρτυρούν τα βήσσαλα που είναι σκορπισμένα

στην επιφάνεια της γής κατακερματισμένα

απ’ τ’ άροτρα των γεωργών που τα ξεχωματίζουν

και τα μαζώνανε πολλοί τσι φούρνους τους να χτίζουν.!

Ταμιευτήρας βρόχινων νερών ήταν η λίμνη

Μινωϊκά κατάλοιπα υπήρχανε και ίχνη

αστράκι με χοντρό πηλό την είχανε στρωμένη

για να μη χάνει το νερό, στεγανοποιημένη

αλλά μπουλτόζες σήμερα την έχουν ξεμπαζώσει

και τη ‘νε ξεπατώσανε άδικο να τους δώσει..!!!!

Τα Ευλογημένα Λιόδεντρα στις παρυφές του Λυγαρά...

Σαν λίμνη των παραμυθιών φάνταζε στο μυαλό μας

και εις του ήλιου την πυρά την βλέπαμε Θεό μας.!

Στις κάψες του Καλοκαιριού ψάχναμε την δροσιά της

και ετσαλαβουτούσαμε εις τα λασπόνερά της

Παρέα με τσ’ αφορδακούς και τσι νεροχελώνες

που εις τα βούρλα κρύβονταν και εις τους καλαμώνες.!

Τα ρούχα μας εβγάναμε και μέναμε τσιτσίδι

και τον σταυρό μας κάναμε μη μας τσιμπίσει φίδι

Τσι πιό μικιές διαλέγαμε λακκούβες για να μπούμε

μιάς κι’ είμαστε αμάθητοι εις το να κολυμπούμε..

Ίσαμε τον αστράγαλο στον βούρκο καρφωμένοι

μα κατά βάθος νοιώθαμε όλοι ευτυχισμένοι.!

Άντε να ξελασπώσουμε μετά για να ντυθούμε

ένας στον άλλο έριχνε νερό να ξεπλυθούμε

Με τα κονσερβοσκούριαστα σκουπιδοντενεκάκια

που το νερό παρέσυρνε από τα στρατουλάκια..!

Ύστερα εκαθόμαστε πάνω στα γυρωτράφια

απου περιστοιχίζανε τα διπλανά χωράφια

Ίσαμε να στεγνώσουμε και να ξαναντυθούμε

ένας τον άλλο πείραζε την ώρα να περνούμε..

Την γύμνια μας θαυμάζαμε και την κορμοστασιά μας

και κριτικές εκάναμε διά την ομορφιά μας

Με την δική μας ερμηνειά και την φτωχή μας κρίση

οι γυμνιστές του Λυγαρά, δίπλα στην μάννα φύση..!

[ ξυπόλυτοι, ανέμελοι, γεμάτοι με ζωντάνια

δίψα για περιπέτεια μα και για περηφάνεια.!

]

Ο Καταγάλανος ουρανός καθρεπτίζεται στα νερά του Λυγαρά...

Η ΜικροΛίμνη τσι χαράς…

ήταν για ‘μάς ο Λυγαράς..!!!!

Ήτανε η μοναδική δροσοφοριάς ελπίδα

αλάργο μας και ξέμακρα έπεφτε η Σταλίδα

Κι’ απ’ τον Σταυρό την βλέπαμε μονάχα με το κυάλι

θάλασσα καταγάλανη, απέραντη, μεγάλη.!

Μιά-δυό φορές την φτάναμε, αν βρίσκαμε τον χρόνο

οντέ ‘νε κατεβαίναμε για τα χαρούπια μόνο

Κι’ αυτές για να μαζώξουμε καβρούς και πεταλίδες

απ’ τσι γουργούθους τσι ρηχούς, και τσ’ αμουδορωγμίδες.!

Και ίσαμε το γόνατο τα πόδια να βραχούνε

όξω μας σε φωνιάζανε ογλήγορα να βγούμε

Μη μας ρουφήξει η θάλασσα η ανθρωποπνιγάρα

κι’ αντί να δροσερέψουμε ν’ ανάψουμε φουνάρα.!

                              Διαμαντάκης.....16 - 11 - 2014

 

Η Μικρολίμνη της χαράς...