 |
|
Άκρα του δρόμου στο Καυκί, στον
δέτη ακουμπάει
η στέρνα απου ζωντανά κι’
ανθρώπους ξεδιψάει
όταν τελέψουν τσι δουλειές…εις
τα αμπέλια και τσ’ ελιές
απού ΄χουν στις λοφοπλαγιές…!
|
Όπου νερό και ογρασιά…ζωή και
πρασινάδα
βόσκουν οζά, πετούν πουλιά,
υπάρχει ομορφάδα
Τα ρυάκια και οι ρεματιές είναι
αυτοί οι τόποι
και τα περβόλια ‘ντους εκειά
φυτεύγαν οι ανθρώποι
Στέρνες πηγάδια φτιάχνανε, μικρά
καβούσια χτίζαν
εκειά που ανεβάλουσες και φλέγες
εντοπίζαν
για να μαζεύγουνε νερό, νά
‘χουνε να ποτίζουν
το καλοκαίρι τα δεντρά, κι’ οι
κήποι να καρπίζουν
Φρούτα και ζαρζαβατικά δικά τους
να μαζεύγουν
να θρέψουν τις φαμίλιες τους,
για την τροφή παλεύγουν
Ήταν τα χρόνια δύσκολα κι’ ο
κόσμος επεινούσε
η μάννα γή τους έτρεφε κι’ αυτή
τους συντηρούσε
Εις τον καιρό και τον Θεό τσ’
ελπίδες τους στηρίζαν
την μέριμνα την κρατική ούτε που
την γνωρίζαν
Ο κόσμος τους ήταν μικρός μα
είχενε ουσία
έφτανε ίσαμε εκειά απού ‘χαν
περιουσία
[…ως γράφαν τα συμβόλαια..’’νομή
και εξουσία’’.!]
Κι’ απ’ το χωριό οι ποιό πολλοί
ποτέ δεν ‘ξαλαργώσαν
εντός συνόρων μιά ζωή ολόκληρη
αναλώσαν
Εκειά που στρατευτήκανε
μαχόμενοι επέσαν
στον τόπο που γεννήθηκαν εκειά
και ξετελέψαν
Δόξα ‘σοι Θέ μου δόξασι.!
Εγροίκουνα και λέγαν
την ώρα που εκλείνανε τα μάτια
τους και φεύγαν..!!!!!
Διαμαντάκης 15 - 4 - 2015
 |
| Του Λιοντή η στέρνα στου Αντώνη το Ρυάκι.... |
 |
| Το Καβούσι στου Μάστορα τα λεγάτα, στον δρόμο τσι Πηγής.... |
 |
| Εγώ με τον Μανώλη του Μπλακοντούζη και το αγαπημένο του σκυλί στο Καυκί....1973 |
 |
| ...και παρεμπρός εφάνει μου κουτσουναράκι εχτύπα....σιμώνω βρίσκω το νερό στου χαρακιού την τρύπα.!.[ Αντώνη το Ρυάκι..] |
 |
| Η Στέρνα και το Καβούσι, άκρα του δρόμου στο Καυκί..... |
 |
| «Σταλαματιά, σταλαματιά, τρώγεται η πέτρα η πλατιά» «Σταγόνες ύδατος πέτρας κοιλαίνουσι»[....Κουτσουνάρι στ΄Αντώνη το Ρυάκι ....εις την κορφή τσι ρεματιάς..!] |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου