Εις ΜΝΗΜΗ ΛΑΓΟΥΔΑΚΗ ΜΑΝΩΛΗ….3 Δεκεμβρίου 1999

3 Δεκεμβρίου 1999

Ανάθεμά 'σε χάροντα απου περιορίζεις.....κάθε ανθρώπινη χαρά και φίλους ξεχωρίζεις...

Δεκάξη χρόνια κλείνουνε που έφυγες Μανώλη

και δεν εξαναγύρισες ούτε μεγάλη σκόλη

Δεκάξη χρόνια πέρασαν που βρίσκεσαι στο χώμα

κι’ ένα λεπτό δεν μέρωσε ο μαύρος νούς ακόμα

Δεκάξη χρόνια κλείσανε που βρίσκεσαι στον Άδη

κοντό και δεν βαρέθηκες το πνιγερό σκοτάδι

Έφυγες και μας άφησες πληγή που δεν θα κλείσει

γιατί ο χάρος δεν μπορεί να σε ξαναγυρίσει...!!!

Ποιός στέρεψε το γέλιο σου, ποιός πήρε την χαρά σου....ποιός έκλεψε την νιότη σου κι' όλα τα όνειρά σου...

Ω Θέ μου δώς μου υπομονή να κάτσω να συντάξω

τραγούδι για το Μανωλιό τον πόνο μου να γράψω

Τρέμει το χέρι δεν μπορεί διά να περιγράψει

και η καρδιά δεν νταγιαντά αν δεν αναστενάξει

Δυόμισι χρόνια κράτησε η περιπέτειά σου

σε μέγα πένθος βούτηξες την οικογένειά σου

Τέλος του χρόνου ήτανε, ημέρα αποφράδα

που έσβυσες και έφυγες και μπλιό δεν σε ξανάδα..

Τρείς του Δεκέμβρη ήτανε Παρασκευή ημέρα

απου εξεχωρίστηκε ο γιός απ’ τον πατέρα.....

Και ποιός σου παραστάθηκε στο υστερνό σου τράτο

που σ΄αγωνία ευρέθηκε το σώμα σου τ’ αφράτο

Και ποιός σου παραστάθηκε πές μου εις τα στερνά σου

που έλλειπε ο πατέρας σου Μανώλη από κοντά σου

Ο Νίκος μας σου έδωσε το μόσχευμα να ζήσεις

όμως εσύ στην μαύρη γή πήγες να κατοικήσεις

Πού αφηκες την νύφη σου κι’ όλους εμάς Μανώλη

πού ‘λεγες πώς μας αγαπάς με την καρδιά σου όλη

Αντί γαμπρός για να ντυθείς να βάλεις το στεφάνι

σε θέρισε στην ξενητιά του χάρου το δρεπάνι

Αντί γαμπρός για να ντυθείς στην κάτω Παναγία

στον ίδιο τόπο Μανωλιό κάναμε την κηδεία

Κλαίνε τα μάτια μου τα δυό την εδική σου γνώμη

γιατί καιρός δεν ήτανε να χωριστούμε ακόμη

Ο χάρος θέλει σκότωμα με σιδερένιο βόλι

γιατί μου το’νε πήρενε τον γιό μου τον Μανώλη

Ο χάρος θέλει σφάξιμο με δίκοπο μαχαίρι

διότι σε ξεχώρισε απ’το δικό σου ταίρι

Τα φάρμακα εσωθήκανε και οι γιατροί ‘χαθήκαν

και την δική σου την πληγή αγιάτρευτη αφήκαν

Δεν είχε χώμα να πατείς η Μοχιανή πλατέα

μονό ‘βρηκες την μαύρη γή να κάνετε παρέα

Κοντό και δέν υπήρχανε σοκάκια να βαδίσεις

μόνο εμίσεψες γι’ αλλού χωρίς να μας ρωτήσεις

Πές μου δεν συλλογίστηκες δεν ήρθενε στον νού σου

το πένθος που θα βουτηχτεί το σπίτι του κυρού σου

Γιά πές μου δεν εσκέφτηκες την μάννα που σε ‘γέννα

Μανώλη τα αδέρφια σου, μα μήτε και εμένα

Πές μου δεν ελυπήθηκες τ’ανήψια σου Μανώλη

που κλαίνε και σ’ανεζητούν καθημερνή και σκόλη..!!

Τάξε του χάρου τάξε του, τάξε του κομπολόι

μπάς και γυρίσει ανάποδα του χρόνου το ρολόϊ

για να σ’αφήνει νά’ῤχεσαι κάθε μεγάλη σκόλη

και να δειπνούμε συντροφιά στο σπίτι μας Μανώλη.!

Στον άδη σμίγουν οι νεκροί κι’εκεί θα σε ζητήσω

αφού μαζί σου στην ζωή δεν μπόρεσα να ζήσω…….

Αμοναχός την έπεξα την νεκρική καμπάνα

την ώρα που ξεχώριζε ο γιός από την μάννα

Δέν ξέρω που τη βρήκε’νε τη δύναμη η καρδιά μου

απού ‘πνιγε το κλάμα μου την κάθε εμιλιά μου

Δεν ξέρω πώς δεν θόλωσε ο νούς μου να σαλέψει

φαίνεται πως δεν μπόρεσε ποτές να το πιστέψει

Σαν ψέματα μου φάνηκε κι’ ακόμη ετσά το νοιώθω

και αφορμές χιλιών λογιώ μές το μυαλό μου κλώθω

πως δα γιαγύρεις μιά στιγμή οπίσω να σε δούμε

να σε σφιχταγκαλιάσουμε να παρηγορηθούμε...

Κι’ ύστερα πάλι Μανωλιό στα επουράνια γύρνα

στου Παραδείσου τα λευκά και μυρισμένα κρίνα

αφού εδιάλεξε ο Θεός κοντά ντου να σε πάρει

μικρό και αναμάρτητο του κόσμου παλληκάρι……!!!!!!!!!!!!

.[ το έμμετρο μοιρολόϊ συνέταξε ο Πατέρας του εκλιπόντος Μανώλη....Μιχάλης Λαγουδάκης [ Λεμονάς ]...και μου το εμπιστεύτηκε να το αναρτήσω στην σελίδα μου ως επιμνημόσυνον παρηγορητικόν λόγο υπέρ αναπαύσεως της Ψυχής αυτού.......ας ειναι Αιωνία η μνήμη του...!!!]