Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

ΣΩΜΑΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ...’’ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ...’’

Φωτο.neakriti-news
Σαράντα μέρες πέρασαν Γιώργη και δέν εφάνεις
να μάς σε ‘πείς τα νέα σου που βρίσκεσαι, τι κάνεις
Σ’ αναζητά η Μάννα σου, ο Κύρης σου, τ’ αδέρφια
αγαπημένοι συγγενείς, φίλοι και αξαδέρφια
για δεν βαστούν τσ’ αμοναξιάς το χρόνο να παλέψουν
γής κι’ ουρανό θα ψάξουνε να σ’ ανεγογυρέψουν
για δεν μπορούνε εύκολα να σ’ αποχωριστούνε
ανθρώποι που ισόβια είπαν θα σ’ αγαπούνε.!
Και δεν επρόλαβες ποτέ   κιανένα να ρωτήσεις
ανέ μπορεί να ζεί στη γή μόνο με αναμνήσεις
χωρίς την παρουσία σου, δίχως την συντροφιά σου
να μνηνονεύγει η σκέψη μας την λεβεντομορφιά σου!
Δέν σ’ είχαμε ετσά λογιώ, Γιώργη σκεφτεί ποτές μας
να λείπεις απ’ τα γλέντια μας και απο τσι γιορτές μας
Μιά θέση θάνε αδειανή και δίπλα ένα λαγούτο
έλα ξανατραγούδα μας τον ψεύτη κόσμο τούτο
Να επαναστατήσουμε όλοι μαζί ομάδι
να σε ξαναγιαγύρουμε οπίσω απ’ τον άδη
Γιατί φοβέρα θέλουνε κι’ οι έκπτωτοι αγγέλοι

για να μήν κάνει ο χάροντας στον κόσμο ότι θέλει..!!!!


Ο χάροντας σου είχενε στημένη την παγίδα
στου δρόμου το ‘φτακάθαρο στην γνώριμη Σταλίδα
Σε στράτα που χίλιες φορές την είχες περασμένη
κι’ απόξω κι’ ανεκατωτά την είχες μαθημένη
Μα μιά στιγμή, κακιά στιγμή χρειάστηκενε μόνο
για να γυρίσει ανάποδα η μοίρα σου τον χρόνο
και να βρεθείς αιμόφυρτος εις το νοσοκομείο
να δίνουν μάχη οι γιατροί μέσα στο χειρουργείο
Να σε κρατήσουν στην ζωή γιατί τα τραύματά σου
προσδιορίζαν εξ΄αρχής την κρισιμότητά σου
Και αίμα πώς χρειάζεσαι μόλις ανακοινώσαν
ετρέξανε οι φίλοι σου και ήρθανε και δώσαν
Στην Παναγιά προσεύχοταν κουράγιο να σου πέψει
το πληγωμένο σου κορμί γρήγορα να γιατρέψει.!
Οι μέρες επερνούσανε κι’ όλα καλά πηγαίναν
και οι ελπίδες τσι ζωής αρχίξαν και πληθαίναν
Έδειχνες πώς το πάλευγες Γιώργη όσο μπορούσες
και έσφιγγες τα δόντια σου τσι πόνους σου κρατούσες
Δυό εβδομάδες είχανε περάσει κι’ όπως δείχναν
οι εξετάσεις κι’ οι γιατροί βελτίωση εβρίχναν
Και πάνω πού’πες και εσύ ‘’Δόξα σοι Θέ μου Δόξα’’
η τύχη και η μοίρα σου τσ’ ελπίδες σου εκόψα
Γιατί ένα μικρόβιο ήρθενε και σε βρήκε
κι’ απάνω που ανάρωνες στα σωθικά σου μπήκε
Και όλοι επαγώσανε μώς κι’ είδαν τα σημάδια
σιγά – σιγά εκλείνανε τα μάτια σου τα άδεια....
Εμίσευγες και άπλωνε ξοπίσω σου σκοτάδι
ποιά μοίρα σε οδήγησε ετσά λογιώ στον άδη
Εσένα που τραγούδαγες τον ψεύτη κόσμο τούτο
σαν έπιανες στα χέρια σου το όμορφο λαγούτο.....


Ένα χωριό ολόκληρο θρηνεί για τον χαμό σου
και να πιστέψει δεν μπορεί Γιώργη τον μισεμό σου
Για δεν υπάρχει άνθρωπος που σ’ είχε’νε γνωρίσει
απ’ το μυαλό του να σβυστείς και να σε λησμονίσει..
Είχες ευγένεια ψυχής και κάτεχες τον τρόπο
να γίνεσαι αγαπητός στα μάτια των ανθρώπω
Με την γλυκιά σου εμιλιά, τον λόγο τον καλό σου
τσι ομορφοκουβέντες σου και το χαμόγελό σου
Μόνο χαρές εμοίραζες τσι φίλους σου γλεντούσες
με μαντινιάδες της ζωής το κάλλος εξυμνούσες
Γιατί ‘χες μερακλίδικη καρδιά που είχε μπέσα
κι’ ομορφοσυναισθήματα χωρούσε μόνο μέσα
που με παρέες όμορφες τα φιλομοιραζόσουν
μόνο αγάπη και χαρά μπορούσανε να δώσουν
Τα λόγια και οι στίχοι σου τσι σκέψης σου τον πλούτο
απού ‘λεγες τραγουδιστά σκυμμένος στο λαγούτο
Όταν το σφιχταγκάλιαζες και έκλεινες τα μάτια
και την καρδιά σου αντίδωρο επρόσφερες κομμάτια
Γιατί ‘σουν ανεξάντλητος και πρόσχαρος να δίνεις
αστήρευτος ο πλούτος σου τσι καρδιοκαλωσύνης..!
Χατήρι δεν εχάλασες σε ξένο γιά δικό σου
εχάριζες πολλές φορές ως και το μερδικό σου
Άν ήξερες πως είχανε το δίκιο σου ανάγκη
γιοφύρι εγινόσουνα σε δύσβατο φαράγγι
οι χίλιες – δυό παραξενιές του κόσμου να διαβούνε
για δεν εμπόριες να θωρείς ανθρώπους να πονούνε
Όλο τον κόσμο αγάπαγες και του γλυκομιλούσες
Αξίες Πατρογονικές μέσα σου κουβαλούσες
Φιλότιμο και Ανθρωπιά, αισθήματα και τρόπους
απου χαρακτηρίζουνε τους ευγενείς ανθρώπους..!
Όπου σε προσκαλούσανε έτρεχες να συνδράμεις
εξάνοιγες τον κόσμο μας καλύτερο να κάμεις
Παράδοση – Πολιτισμός, ήτανε οι Αρχές σου
κι’ ανάλωνε η σκέψη σου εκειά τις αντοχές σου
Χαιρόσουν όταν έβλεπες όμορφες εκδηλώσεις
σαν καλλιτέχνης έτρεχες πρώτος παρόν να δώσεις
Τον σύλλογο των Μοχιανών πάντοτε βοηθούσες
σ’ όλα τα χοροστάσια εσύ πρωτοστατούσες
Τα βήματα προσάρμοζαν στις νότες του σκοπού σου
στα χνάρια του Πετροψαρά επάτιες του Παππού σου
Την μουσική παράδοση  εξάνοιγες να σώσεις
και στις νεότερες γενιές να τη νε διαδώσεις
Επρόσφερες τα μέγιστα όποτες στο ζητήσαν
μοναδικές κι’ αξέχαστες στιγμές κοντά σου ζήσαν
Όσοι παραβρεθήκανε σε τούτες τις παρέες
με αναμνήσεις όμορφες εφεύγανε κι’ ωραίες
Κι’ έχουν εικόνες άϋλες Γιώργη να σε θυμούνται
απου δεν σβύνουνε ποτές, μήτε ξελησμονιούντε..!!!


Η σκέψη μας η ταπεινή δέν σου ξελησμονάει
γιατί εικόνες όμορφες η μνήμη μας κρατάει
Απο στιγμές μοναδικές που πέρασαν κοντά σου
όλοι που εγνωρίσανε τα προτερήματά σου
Την γνωστική σου Αρχοντιά
του φωτισμένου νού σου
Την Κρητική σου Λεβεντιά
την αύρα του μυαλού σου
Τα Ψυχικά χαρίσματα
τσ’ Αγαποκαλωσύνης
μα και τα Συναισθήματα
τσι Φιλοντομπροσύνης.!!!!
Που σ’ είχαν οι Γονέοι σου κι’ η παντογνώστρα φύση
απλόχερα και πρόσχαρα, εκ γεννετής προικίσει
και τα εμπλούτισες κι’ εσύ με τις δικές σου γνώσεις
χαρά κι’ αγάπη ήθελες του κόσμου μας να δώσεις
Και τόλεγες τραγουδιστά για να το νοιώσουν όλοι
είσουν ανθός της Άνοιξης σέ Μοχιανό περβόλι
που μιά ανάσα μοναχά το μερακλή δεν φτάνει
είσουν τσι σκέψης γιατρικό και τσί καρδιάς βοτάνι
που θεραπεύγει τσι πληγές ανθρώπων που πονούνε
και αυγατίζει τσι χαρές αυτών που αγαπούνε..!!!!


Έτσι θα σε θυμόμαστε Γιώργη ως τα στερνά μας
αρκεί ορθόδοξα ο νούς να μυαλοκυβερνά μας
Για δέν πιστεύγω να βρεθεί άλλος που να σου  μοιάζει
τέτοιους λεβέντες ο Μοχός ένα στους χίλιους βγάζει
Κι’ όσοι αξιώθηκανε Γιώργη να σε γνωρίσουν
ισόβια στην μνήμη τους θα σ’ αποθανατίσουν..!!!!!!!
                                             Γιάννης Διαμαντάκης...16 - 11 - 2017
Στιγμές...απο το χθές......



Φωτο.Πόρτεγο




















Φωτο.Πόρτεγο


Στούς παρακάτω συνδέσμους μιά αξέχαστη βραδυά με τον Γιώργο.....









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...