Στον Απόντα της Ζωής μας...ΖΕΡΒΑΚΗ
Σταύρο του Μιχαήλ...!!!!
Εσταυρώθεις φίλε Σταύρο
με ‘’παυσίπονο’’ Αλέκα
στον αγώνα σου τον λαύρο
απονέμεται το δέκα
Σ’ όλο το κοντά σου φάσμα
με την άψογη φροντίδα
δίχως νά ‘ρχεται το θαύμα
με χαμένη την ελπίδα..!
Πόσο αγόγγιστα σερνόσουν
στων ωρών την τυραννία
κι’ ύστερα βαθιά κοιμόσουν
μπρός στην γνώριμη γωνία..
Κι’ όπως σ’ έβλεπα θυμόμουν
το παλιότερό σου σφρίγος
και ‘’Γιατί’’ αναρωτιόμουν
μ’ απορία και με ρίγος
Και το πάλεψες θλιμμένος
σαν ιππότης ως το τέλος
και εν τέλει νικημένος
απ’ τ’ αδίστακτο το βέλος
Καίτοι δεν μου απαντάς
όταν έρχομαι στον τάφο
κάπως θα με συναντάς
όταν λέω κι’ όταν γράφω....
Νταής....11-3-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου