[ Φωτογραφίες και Κείμενα απο τον ΝΙΚΟ ΨΙΛΑΚΗ ]
[Ένθετο αφιέρωμα απο το Περιοδικό ''ΥΠΕΡ'' του ομίλου Σούπερ-Μάρκετ Χαλκιαδάκη...Καλοκαίρι 2017 ]
 |
| ΑΝΑΣΤΑΣΗ,Ο Χριστός έχει διαρρήξει τις πύλες του Άδη και ανασύρει το γένος των ανθρώπων απο το σκότος.Το έκπληκτο ύφος του προπάτορα, το μαραμένο ζερβό χέρι του,αποτυπώνουν την μεγάλη στιγμή......και εδώ είναι ελάχιστο το χρώμα, υποταγμένο στο φώς. |
Στον μικρό Ναό της Αναλήψεως που βρίσκεται εντός του Κοιμητηρίου των Απελθόντων στην Ενορία Μοχού..οι τοιχογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό της Εκκλησίας αναδύονται μέσα απο ένα ωχροκίτρινο φόντο που θυμίζει παλιωμένο λευκό, ξεχασμένο στην άχνη του χρόνου. Το χρώμα ελάχιστο,απλωμένο με φειδώ και τάξη.Ο διάλογος με το φώς χαμηλόφωνος.Είναι φορές που νομίζεις πως όλα γίνονται τώρα. Και γίνονται δίπλα σου.
Στον θόλο μια παράσταση της Ανάληψης.Ένας Χριστός που μακραίνει ανηφορίζοντας προς το άυλο.Νομίζεις πως ο ζωγράφος δεν χρειάστηκε χρώματα, ένα εξαϋλωμένο λευκό, κάτι ανάμεσα στην ώχρα του γήινου και το υπερκόσμιο του βαθέος όρθου,αρκεί για να πεί ό,τι δεν μπορεί να λεχθεί με τις λέξεις.
Η Εκκκλησία της Αναλήψεως χτίστηκε στα μέσα του 20ού αιώνα σε σχήμα σταυρού και τοιχογραφήθηκε στις αρχές του 21ου. Μόνο που εδώ η ζωγραφική δεν αναπαράγει παλιότερα πρότυπα.Σέβεται ασφαλώς την παράδοση, έχει αφομοιώσει τους καθιερωμένους τώρα και αιώνες εικογραφικούς τύπους, αλλα δημιουργεί νέα εικαστικά τοπία-αντανακλάσεις ενός φωτός υπερκόσμιου.Θα έλεγα πως μοχτεί να μετουσιώσει την ύλη, να συνομιλήσει με το εσώτατο φώς,να γίνει δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στο γήινο και το ουράνιο.Τον ουρανό συμβολίζουν οι θόλοι των χριστιανικών ναών. ο μικρόκοσμος συναντά τον μέγιστο και απέραντο κι άπιαστο κόσμο, η τέχνη μιλά με σύμβολα για να υλοποιήση το άυλο, να καταστήσει ορατό το αόρατο.
 |
| Ο διάλογος με το φώς χαμηλόφωνος.Είναι φορές που νομίζεις πως όλα γίνονται τώρα. Και γίνονται δίπλα σου.... |
Ο Ζωγράφος [Τάκης Μόσχος,Μονεμβασιώτικης καταγωγής, αλλά Κρής κατ' επιλογήν ] κατάφερε να χωρέσει όλη την εκφραστική του λιτότητα μέσα σ' ένα μικρό ναό. Και μέσα απ' αυτή την λιτότητα να αναδείξει τις μεγάλες αρετές της τέχνης.Τίποτα εδώ δεν φωνάζει, τίποτα δεν επαίρεται, η τέχνη προτιμά να μιλά με ψιθύρους για να γίνει αγωγός του φωτός. Αλλα και το φ΄ς εδώ δεν είναι άπλετο, εισδ΄θει μυστηριακά μέσα απο τα οκτώ μικρά παράθυρα και κυκλώνει τον θόλο.
Απο τα μάκρη των αιώνων,ίσως κι απο την εποχή των σπηλαίων ακόμη η τέχνη ωθούσε τον άνθρωπο προς τα πάνω, μοχτούσε να αποτυπώσει το μυστήριο, ν' αναπαραστήσει αυτό που δεν μπορεί να 'δεί κανείς με τα μάτια.Στην Μινωϊκή τέχνη, για παράδειγμα, αποτυπώθηκε το άπιαστο με τις ευρηματικές απεικονίσεις της Θεοφάνειας, με τις μικρογραφίες που παραπέμπουν στο θείον.Οι φωτισμένοι τεχνίτες του προϊστορικού κόσμου δεν αναπαριστούσαν μόνο τελετουργίες, έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής την Θεότητα. Στην Αν'αληψη του Μοχού δυο άγγελοι βαστάζουν την Δόξα του Θεού, ένα ωχροκίτρινο κύκλο που αιωρείται σε ένα σχεδόν ομόχρωμο κάμπο. Αιωρούνται οι Άγγελοι τα φτερά τους μετουσιώνονται σε ριπές, αιωρείται ο ανερχόμενος προς το άπειρο Χριστός, στα μάτια του θεατή η παράσταση όλο και μικραίνει, νομίζεις ότι στο τέλος θα γίνει ένα στίγμα φωτός, ο θόλος θα αδειάσει απο τα ελάχιστα χρώματά του και όλα θα ντυθούν στην υπερκόσμια ώχρα του φόντου. Είναι, ίσως, η προοπτική του ζωγράφου που δεν φοβήθηκε το κενό,μα το μετουσίωσε σε λειτουργικό μέρος της εικόνας.Ο θεατής που παρατηρεί την παράσταση βλέπει το ουράνιο ν' αναδύεται μέσα απο το γίηνο, συρρικνώνονται οι διαστάσεις του κόσμου για να χωρέσουν το άπειρο.Κι εκεί, στο κενό,στο βασίλειο της ώχρας, νομίζεις πως όλα χωρούν.Ο ουρανός, η γής, ο διάλογος των κόσμων, το θαύμα. Ίσως, ακόμα, και ο θεατής που απο το γίηνο βάθρο νομίζει πως είναι και ο ίδιος μέρος της παράσταση. μέρος του θαύματος δηλαδή.
ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ ΔΙΑΒ.ΣΧ.ΕΔΩ.http://diamantakis-arxontakis.blogspot.com/search/label/%CE%9F%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CF%89%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%9C%CE%BF%CF%87%CF%8C%CE%BD
[Αξίζει νομίζω να προσθέσω ότι η όλη συντήρηση και αναπαλαίωση του Ναού καθώς και η μοναδική ζωγραφική επι των τοίχων έγινε τη πρωτοβουλία και δαπάνη του συγχωριανού μας Φρουδαράκη Ιωάννη εις μνήμην του Πατρός αυτού Εμμανουήλ Φρουδαράκη [Γιούκου] καθώς και εις ένδειξη σεβασμού και χρέους προς όλους τους κεκοιμημένους προπάτορες που αναπαύονται εις το Ιερό ησυχαστήριον τούτο.
