ΣΑΡΑΝΤΑΗΜΕΡΟΝ...ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ.! ΚΟΣΜΑΔΑΚΗ ΣΥΜΕΩΝ..ΕΠΙΤΕΛΟΥΜΕΝ

Χάρε μή τό’χεις καύχημα πως νίκησαν εν τέλει

τον Σίμο τ’ αλεπάλληλα φαρμακερά σου βέλη

γιατί σε αντιπάλεψε αντρίκια ως το τέλος

με λαβωμένη την καρδιά απ’ το δικό σου μένος

Δέν επτοήθηκε ποτέ αν και τραυματισμένος

γιατί με δύναμη ψυχής ήτανε οπλισμένος

Ορθός και υπερήφανος σ’ αντιστεκόταν πάντα

και δεν ελιγοψύχησε να σε ρωτήξει ‘’γιάντα’’

Εκάτεχε πως άνισος ήτανε ο αγώνας

και είχε την επίγνωση της τελικής εικόνας

μα δεν αποθαρύνθηκε να τα απαρατήσει

επροσπαθούσε μ’ ανθρωπιά κάθε λεπτό να ζήσει..

Το πνεύμα του το φωτεινό δεν είχε δυσκολίες

να διώχνει τους σκοταδισμούς και τις νεκροφοβίες

Δεν επαναπαυότανε στην τύχη και στην άγνοια

έσφυζε απο δύναμη και ψυχική ζωντάνια

κι’ αγαπομοιραζότανε με όλους τους ανθρώπους

ότι καλό και όμορφο με τσ’ ευγενείς του τρόπους....

Εύχαρις ήσουν πάντοτε σε όλες τις παρέες

και εποικοδομητικές οι όποιες σου ιδέες

γιατί δεν είχαν μέσα τους ίχνος παραφροσύνης

συνειδητά καθόριζες τα μέτρα της ευθύνης

Οι αντιπαραθέσεις σου κόσμιο είχαν τρόπο

να μην σπιλώνουν πρόσωπα ευαίσθητων ανθρώπω

Μόνο απ’ το χαμόγελο και το καθάριο βλέμμα

νογούσε ο συνομιλών το άδολό σου πνεύμα

Κάθε καλό για το κοινό ήτανε και δικό σου

δεν είχε ιδιοτέλεια ποτέ το σκεπτικό σου

η συνδρομή σου αισθητή σ’ όλες τις εκδηλώσεις

είχες περίσσευμα ψυχής σε όλους για να δώσεις..

Αγάπησες όσο κανείς άλλος αυτό τον τόπο

τη φύση και τις ομορφιές των προσφιλών ανθρώπω

και ευκαιρία έψαχνες για να τα εξυμνήσεις

στις πρόσχαρες και εύθυμες που είχες συζητήσεις...

Αστήρευτη πηγή χαράς και αισιοδοξίας

άνθρωπος ανεκτίμητης πνευματικής αξίας

πού’χε ευγένεια ψυχής και αληθείας γνώση

κι’ αισθήματα απλοϊκά, χαρά ζωής να δώσει

Μ’ όλους τσ’ ανθρώπους μίλαγε κι’ όλους τους αγαπούσε

φιλότιμο ο λόγος του απο καρδιάς αντλούσε

Καλόκαρδος και δοτικός εφιλομοιραζόταν

ότι καλυτερότερο και όμορφο σκεφτόταν......

Προτοστατούσες στα κοινά κι’ έμπρακτα βοηθούσες

σε δράσεις πολιτιστικές και εδιαλαλούσες

‘’Σώσεται την παράδοση τα έθιμα του τόπου

και δώστε νόημα ζωής στο μέλλον του ανθρώπου.!’’

Αξίες πατρογονικές μέσα σου κουβαλούσες

κι’ αθιβολές παλαιϊνών ανθρώπων ιστορούσες

Αγνές μορφές μνημόνευγες γεμάτος περηφάνια

να μή  τσι πάρει η λησμονιά στου χρόνου την αφάνεια

Έμφυτα προτερήματα και χάρες εκοσμούσαν

τον κόσμο σου το ψυχικό και σε καθοδηγούσαν

στης γνώσης και της μόρφωσης την φωτεινή την στράτα

κι’ ήταν οι σκέψεις σου μεστές, τα λόγια σου σταράτα......

Πέρα απ’ τις κοινωνικές δράσεις και λειτουργίες

είχες και οικολογικές, γνώσεις κι’ ευαισθησίες

Το ζωϊκό και φυτικό βασίλειο της φύσης

δεν πολυδυσκολεύτικες Σίμο να αγαπήσεις

Γιατί’χες πάντα δίπλα σου μιά σύντροφο απ’ τα ξένα

πού’χε κι’ αυτή χαρίσματα ανάλογα με ‘σένα

και σαν ζευγάρι ταιριαστό κι’ αγαπομονιασμένο

εφτιάξατε τον κόσμο σας, λιτό κι’ ευτυχισμένο..

Με την αγάπη οδηγό και γνώση την αλήθεια

και δυό καρδιές εν είδει μιάς, να πάλονται στα στήθεια..!

Στης σκέψης  μου το Ιερό...Μνημοναστάσι νοερό

ανάβω ενα κεράκι...στον Σίμο Κοσμαδάκη

και μυαλομνημονεύγω...βουβός αθιβολεύγω

την φωτεινή μορφή σου...και την λαμπρή ψυχή σου..!