ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΜΑΡΑΤΟΥ 40ήμερον ...Μνήμης Χάριν επιτελούμεν.!

Σαράντα μέρες κύλισαν μα όσες κι’ αν περάσουν

τον Καμαράτο τον Παυλή δεν θα το’νε ξεχάσουν

Όσοι το’νε γνωρίσανε στο διάβα της ζωής του

της σύντομης κι’ επώδυνης κοσμοδιαδρομής του

γιατί η μοίρα η σκληρή τον είχε αδικήσει

και τού’κλεβε κάθε χαρά πριχού να τη ‘νε ζήσει...

Ο Παυλής με τα αδέρφια του Μιχάλη και Μαρία στο σπίτι τους στην Βρόντη....

                                                                                                         

Απο μικρός στα βάσανα γιατί τα χρόνια τότες

βιοπορούσαν στο χωριό δύσκολα οι αγρότες

και των παιδιών η συνδρομή ήτανε αναγκαία

πολύτιμη βοήθεια, συντροφική παρέα

Για να μπορέσουν κι’ οι γονείς να πάρουν μιάν ανάσα

τα χρόνια σου τα παιδικά κάπως ετσά περάσα

στηρίζοντας τ’ αδέρφια σου και τον ισχνό πατέρα

την ηρωϊδα μάνα σου κι’ αγαπητή μητέρα

Όπου περίσσεια λάτρευγες με της ψυχής την γνώση

γιατί εθυσιάστηκε για να σας μεγαλώσει....

Δημοτικό Σχολείο Μοχού...απαγγελίες ποιημάτων σε σχολική εκδήλωση....[ Κωστής Λαγουδάκης...Παύλος Καμαράτος...Κωστής Ζερβάκης...Γιάννης Ρουσοχατζάκης και Γιάννης Διαμαντάκης..]

Τα χρόνια σου τα παιδικά ποιός θα τα λησμονίσει

απο τους φίλους σου Παυλή που στην Απάνω-Βρύση

εσμίγαμε τ’ απόβραδα οι ΠανωΠαναγιώτες

και φιλομοιραζόμαστε χαρές και λύπες τότες..

Ζωντάνια εγεμίζανε απ’ τα παιδιά οι στράτες

και καμαρώναν οι γονείς, χαιρόταν οι διαβάτες

που βλέπανε τ’ αυριανά ελπιδοφόρα νιάτα

να έχουν με δυναμισμό τα στήθη τους γεμάτα

Να αυτοσχεδιάζουμε παιγνίδια επι δρόμου

και να ονειρευόμαστε τις ομορφιές του χρόνου....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΜΑΡΑΤΟΣ και ΧΑΤΖΑΚΗ ΑΝΝΑ... 

Κακό παιγνίδι σού’χενε η μοίρα σου στημένο

απο τα γενοφάσκια σου σ’ είχε αδικημένο

εσύ την αντιπάλευγες και την περιφρονούσες

την Παναγιά την Μοχιανή μέσα σου κουβαλούσες

και όπου κι’αν επήγαινες σου έδινε κουράγιο

της Μάνας σου το πρόσωπο σου θύμιζε το Άγιο..

Όπου αγάπη σού’μαθε να δίνεις και να παίρνεις

να σέβεσαι, να εκτιμάς μα και να υπομένεις

του κόσμου τις παραξενιές και να υπερασπίζεις

αξίες ακατάλυτες κι’ αλήθειες που γνωρίζεις

Την πίστη σου ακλόνητη εις τον Θεό να έχεις

να προσπερνάς τα εύκολα, στα δύσκολα ν’ αντέχεις

και να δοξάζεις τον Θεό για όλα τα συμβάντα

αυτός ορίζει επι γής τους πάντες και τα πάντα.....

Πάνω σ’ αυτά εστήριξες την όποια σου πορεία

παρ’ όλη την επώδυνη πού’χες ταλαιπωρία

όταν ενόησες κι’ εσύ τα πάθη που περνούσες

τον εδικό σου γολγοθά ψυχοσκιαγραφούσες

Βαρύς κι΄ασήκωτος σταυρός, μαρτύριο μεγάλο

μα δεν ξεστόμισες γιατί σ’ εμέ κι’ όχι σε άλλο....

Η Ανθρωπιά και Η Αγάπη σε χαρακτήριζαν πάντοτε.....

Δύο αγγελικές μορφές σου συμπαραστεκόταν

μέρα και νύχτα πάντοτε στο πλάϊ σου βρισκόταν

κι’ απάλαιναν τους πόνους σου και σού ‘διναν κουράγιο

στο πρόσωπό σου βλέπανε τον επι γής τους Άγιο

που υπομένει αγόγγυστα αυτή την τυρανία

και πνίγετε στα χείλη του, του πόνου η αγωνία..

Η σύντροφός σου Μάριον κι’ η αδερφή Μαρία

δίπλα σου άγρυπνοι φρουροί στου πάθους την πορεία.!

Μακρύς ο δρόμος σου Παυλή κι’ αβάστακτοι οι πόνοι

της Παναγιάς το έλεος παρηγοριά σου μόνη

Απέλπιδες προσπάθειες το δράμα σου μεγάλο

πάρε’με Θέ μου πάρε ‘με για δεν αντέχω άλλο

ψυθίρισες και έστρεψες τα μάτια δακρυσμένα

στα πρόσωπα τ’ αγγελικά πού’ταν κοντά σε ‘σένα..

Μαρία παραγγέλνω σου το γιό μου να προσέχεις

το Μανωλιό και σαν παιδί δικό σου να τον έχεις

ήταν η μόνη μου χαρά κι’ η μόνη μου ελπίδα

απο αυτές που γνώρισα στον κόσμο αυτόν και είδα..

Μάριον ότι και να ‘πώ για σένα λίγο θά’νε

γιατί τα συναισθήματα γλώσσα ψυχής μιλάνε

και λόγια δεν χρειάζονται κι’ ούτε επεξηγήσεις

όταν αγάπη αληθινή ανθρωποσυναντήσεις..

Θεόσταλτη ευρέθηκες στον δρόμο της ζωής μου

και φώτισες και λάμπρινες τον κόσμο της ψυχής μου.!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ της ψυχής τα βάθη

συλλάβισες αργά – αργά και η φωνή σου εχάθη

Με την ψυχή αλώβητη χάρις στην θάρρητά της

η Παναγιά η Μοχιανή σε πήρε’νε κοντά της

εις την αιώνιον ζωή που δεν την φθείρει ο χρόνος

ένθα ούκ έστι στεναγμός, ού λύπη  κι’ ούτε πόνος.....

Μνήμης Χάριν επιτελούμεν αλλήλων...Παύλου και Ιωάννη αχώριστων φίλων....

Απο την μέρα π’ ο Τσουρλής εμίσεψε ο Γιάννης

αρρώστησες και ήξερες πως μπλιό σου δεν θα γιάνεις

Γιατί ένα μυστήριο σε μιά ζωή σας δένει

την ίδια μέρα είσαστε κι’ οι δυό σας βαφτισμένοι

απο τον ίδιο τον νονό, στην ίδια κολυμβήθρα

ίδια λαμπάδα ήναφτε και ίδια καντηλήθρα

μέσα στο ίδιο το νερό, ο ‘γείς τ’ αλλού συνέχεια

και απο τότες ήσαστε πνευματικά αδέρφια.!

Τον ίδιο χρόνο είσαστε κι’ οι δυό σας γεννημένοι

κι’ η ίδια μοίρα είχε’νε την τύχη σας γραμμένη

Στην ίδια τάξη στο σχολειό, στο ίδιο το θρανίο

στον ίδιο τόπο ζούσατε απο μικροί  κι’ οι δύο

Το ίδιο έτος βάλατε κι’ οι δυό στεφάνι γάμου

και ζήσατε λίγες χαρές του κόσμου αυτού του πλάνου

Πάλι την ίδια την χρονιά λύσατε τα δεσμά σας

όλως τυχαίο γεγονός το αποτέλεσμά σας

Τον ίδιο χρόνο η κακή αρρώστια σας χτυπάει

και άρχισε ανάποδα ο χρόνος να μετράει

να μπαινοβγαίνεται κι’ οι δυό εις τα νοσοκομεία

να φιλομοιραζόσαστε την ίδια αγωνία...

Πρώτος εμίσεψε ο Τσουρλής κι’ ο Παύλος κάθε τόσο

μονολογούσε ογλήγορα θα ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω

μιά άσπρη μέρα ο Παυλής δεν είδε απο τότες

κουράστηκε’νε να τηρά νοσοκομείων πόρτες

Και έκανε υπομονή για να τριτοχρονίσει

ο Γιάννης και στον τάφο του να μπεί να κατοικίσει

παραγγελιά ‘χε αφητή εκειά να το’νε βάλουν

ν’ αφήσουν το κεφάλι ντου στο φώς να μη το βγάλουν

μα να το βάλουν δίπλα του παρέα να του κάνει

να μή χωρίσουνε ποτέ ο Παύλος με τον Γιάννη

Αντάμα ήταν στην ζωή. αντάμα και στο μνήμα

φίλοι αλήθεια καρδιακοί, κρίμας Θεέ μου κρίμα.!

Απέθαντοι εστέ..Ωσεί Ψυχές Ζώντες την οδόν της Αληθείας πορεύονται και εις Αιώνιον Ζωή μεταβαίνουν......

Ποιός θα νοήσει του Παυλή και του Τσουρλή το δράμα

και θα κρατήξει εύκολα των αματιών το κλάμα

Ποιός γνώρισε απο κοντά, αυτούς τους δύο φίλους

και δεν θα ‘πεί εις τον Θεό ανάπαυσον αλλήλους

Ποιός θα ακούσει για αυτούς και δεν θ’ αναστενάξει

κι’ ένα κερί σαν άνθρωπος στη μνήμη ‘ντως θ’ ανάψει....!!!!!

Προσεύχομαι κι’ εγώ Παυλή με όσους σ’ αγαπούσαν

και συντροφιά παρηγοριάς στον πόνο σου κρατούσαν

Να σ’ αναπαύσει η Παναγιά και να σε ξεκουράσει

και με τον Γιάννη τον Τσουρλή να σε ξαναμονιάσει

Εις την ουράνιον Εδέμ, εν τόπω παραδείσου

και την αιώνιον ζωή να ζήσετε εξ’ ίσου..!!!

Απο τα χρόνια της στρατιωτικής σου θητείας στο ναυτικό.......

Η Ανθρωπιά..η Λεβεντιά κι΄η Φιλοντομπροσύνη

θέλουν Καρδιά..θέλουν Ψυχή κι' Ακέραια Ευθύνη.!

κι' αυτοί π' Αγάπη μοίρασαν κι' Αλήθειες στην ζωή τους

Απέθαντη κι' Αθάνατη 'πομένει η Ψυχή τους.!!