ΣΙΣΣΑΜΑΚΗΣ Γεώργιος..[Σκοτεινιανός]

Γεννήθηκε το 1873 στο Σκοτεινό Πεδιάδος [εξ’ ού και Σκοτεινιανός].Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων κατακτητών στην περιοχή και  έλαβε μέρος σε όλες τις συγκρούσεις που έγιναν στην Λαγκάδα  καθώς και στο Οροπέδιο Λασιθίου μαζί με άλλους ντόπιους αγωνιστές. Κυνηγημένος από τους Τούρκους αναγκάζεται να φύγει από το Σκοτεινό και να συνεχίσει την δράση του στην περιοχή του Μοχού. Στήνει ενέδρες στα περάσματα των Τούρκων στις βουνοκορφές της Σταλίδας και των Μαλίων και εμποδίζει τους Οθωμανούς να μεταφέρουν προμήθειες και οπλισμό στην έδρα του Τούρκου Αγά στο Μοχό… Το 1897 μεταφέρει την δράση του στο Ηράκλειο και όπως υπάρχει καταγεγραμένο στην βιβλιογραφία των Κρητών Οπλαρχηγών, στο Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου στην Αθήνα, έστηνε καρτέρι πάνω από την Χανιώπορτα και κατα την διέλευση των εφίππων Τούρκων, ‘’με σάλτο ακριβείας’’ έπεφτε πάνω τους, αιφνιδιάζοντάς τους και στην συνέχεια τους αποδεκάτιζε. Καβάλα στο περήφανο άλογό του μετέφερε όπλα και πυρομαχικά που λαφυραγωγούσε από τους Τούρκους που σκότωνε στο Ηράκλειο στην περιοχή της Λαγκάδας και τα μοίραζε στους ντόπιους αγωνιστές.Η συμβολή του  στην Κρητική Επανάσταση ενάντια στους Τούρκους, υπήρξε σημαντική στην επαρχία  της Πεδιάδος  και ειδικά στην βόρεια περιοχή από το Ηράκλειο μέχρι το Λασίθι όπου και ήταν τα λημέρια του… Πάνοπλος μαζί με τους εναπομείναντες αγωνιστές και συνοδεία του Κουρουπαντώνη [ξακουστός Μοχιανός λυράρης] παρευρίσκεται στα Χανιά για την υποδοχή του Πρίγκιπα Γεωργίου το 1898 που σήμανε και την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους… Υπήρξε στενός φίλος και ακόλουθος του Ελευθερίου και του Σοφοκλή Βενιζέλου αργότερα, τα χρόνια που έγραφαν τις δικές τους σελίδες στην Ιστορία του Νησιού..Το 1912 εγκαταλείπει την Κρήτη και λαμβάνει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, συνεχίζοντας τον αγώνα του στο Μακεδονικό μέτωπο… Το 1941 πρωταγωνιστεί στις εξολοθρεύσεις των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό όπλων από τους Γερμανούς που σκοτώνει και τα μεταφέρει με μουλάρια στην περιοχή του Μοχού, όπου συνεχίζει την δράση του εναντίων των κατακτητών μαζί με ντόπιους επαναστάτες. Υπήρξε ένας πραγματικός Ήρωας, Πολέμαρχος και Οπλαρχηγός, Αγωνιστής της Λευτεριάς σε όλη του την ζωή και κατάφερε να ‘δεί την Πατρίδα του Ελεύθερη πρίν κλείσει τα μάτια του στις 18 Απριλίου το 1960 στο Μοχό…..