Tο Τραγούδι του Βέργα

[Η πρώτη Δημοσίευση του τραγουδιού του ΒΕΡΓΑ εις την εφημερίδα ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ στις 17 Ιανουαρίου το 1872]

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΒΕΡΓΑ

[Όπως είναι δημοσιευμένο στην σελίδα του Πολιτιστικού-Συλλόγου του Μοχού]

( http://www.psmochou.gr/?page_id=69)

-Παρακάτω παρουσιάζεται το τραγούδι του Βέργα όπως ήταν καταγεγραμμένο σε ένα σημειωματάρι του δασκάλου Δημητρίου Μ. Καπετανάκη.
Βρίσκεται στο τέλος των σημειώσεών του και είναι γραμμένο με μολύβι κι ευδιάκριτα γράμματα.

Αποτελεί ίσως την πιο γνήσια μορφή απ’ όλα τα προηγούμενα. Υπολογίζεται ότι έχει γραφεί στο σημειωματάριο γύρω στα 1900.

Το παρακάτω τραγούδι του Βέργα θεωρείται ότι είναι το αυτούσιο, όπως αυτό μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά στο χωριό.

Ο Βέργας του Μοχού

Πέρδικα πάνω στο βουνό, πάνω στο χαρακάκι

κάθητο κι εκακκάριζεν όμορφο τραγουδάκι

Τση 17 του Γενναριού μια μέρα μια Δευτέρα

βγήκαν οι Τούρκοι στο Μοχό να πιάσουνε το Βέργα.

Ομπρός περμαζευτήκανε κι εκάμαν μπαϊράκι

κανείς δεν βρέθη απόκοτος μόν’ ο Χατζηαγαδάκης

Και η νενέ του του’ λεγε «Κάτσε Χατζή μου κάτσε»

κι αυτοί που θα σε σύρνουνε κουρμπάνι θε να πάνε!

Να πάω θέλω γω Νενέ, στου Βέργα το Σεφέρι

κι ότι’ ναι από το Θεό γραφτό οπίσω δε γιαγιέρνει

…Στη πέρα μπάντα του Μοχού χορό ‘χανε στεμένο

και στην ομπρός μεριά κρατεί ο Βέργας ο καϋμένος!

Και στην ομπρός μεριά κρατεί και λέει μαντινάδες

και πέφτουν απ’ τα χείλη του του κόσμου οι ταπεινάδες

Κι ο αδελφός του ο Νικολής κάθητο γκρινιασμένος

και στο δεξί του μάγουλο ήτον ακουμπισμένος

Σκόλασ’ αδέρφι το χορό! Ετούτηνα την ώρα!

κακό χαμπέρι και μουζντές ήρθεν’ από τη Χώρα!

Για πες μ’ αδέρφι το μουσντέ και το κακό χαμπέρι

να πα να ξοριστούμενε στης Μπαρμπεριάς τα μέρη

Εμάς μας εξηλέψανε οι Αγάδες του χωριού μας

κι εβγάλαν το Ιλάμι μας ίσαμε του μπογιού μας!…

Άμε να πεις τση Μάννας μας να ρθη να την ειδούμε!

κι απόψε τα Μεσάνυχτα θε να βαρκαριστούμε!…

Παιδιά μ’ αμέτε στο καλό! μα πώς να σας ξεχάσω!

που ξέρω γω αν σας ξαναδώ γή πάντα θα σας χάσω!…

και τ’ άλλο το παιδάκι μου να μου το χαιρετάτε!…

…………………………………………………………

κι όταν επερνούσανε τσοι Στρογγυλές Κεφάλες

γεμίζουν τα ντουφέκια τους με τσ’ ασημένιες μπάλλες!

……………………………………………………

Και όταν εγυρίζανε προς τ’ Αγγουρί τ’ Αβλόχι

ελόγιασ’ ο Χατζή-Αγάς το Βέργα να σκοτώση!…

Και μέσ’ απού περνούσανε το έρημο λαγκάδι

πουλί δεν εκελάδησε άνθρωπος δεν εφάνη.

Ω Καπετάν Γιωργάκι μου χρόνια πολλά να ζήσης

απόψε είδα όνειρο και να μου το ξηγήσης

Με ένα λιοντάρι πάλευα μέσα σ’ ένα λαγκάδι

και πήρε τ’ άρμα μου φωτιά και λίγο να με φάη!

Αγά δεν τωδες όνειρο μα το είδες ξυπνητού σου

και κείνο που ντουχιούντισες, βγάλε τ’ απού το νου σου!…

Κι απάνω που προβαίνανε από τ’ Αγγουρί τ’ Αβλόχι

παίζει ο Χατζής την μπαλωθιά το Βέργα να σκοτώση!

Και ξαναδευτερώνει του στο Μαρμαρένιο μπέτη!

μα κείνη η μπάλα δεν τρυπά μόνο τσουρλά κι πέφτει

και ξαναπαίζει τ’ άλλη μια στο Στρομαλλί γελέκι

και μόλον που πληγώθηκε σαν παληκάρι στέκει!…

…………………………………………………………

Εδά σου δείχνω γω Χατζή, τσοι μπάλλες πως τσοι παίζουν

πως τσοι σκοτώνουν τσοι Ρωμηούς και πως τσοι σαϊτεύουν

και παίζει του κι ο Βέργας μια και βρίσκει του το μάτι

κι οι ομυαλοί του πιάσανε μιας μουζουράς χωράφι!…

Εμένα πρέπουνε Χατζή τ’ άρματα τ’ ασημένια!…

να μπαίνουνε στον πόλεμο να βγαίνουν κερδεμένα

…………………………………………………………

Σώπα σ’ Αράπη! Σώπα συ! Κι εγώ δε σε σκοτώνω!

μα θα σ’ αφήσω ζωντανό! Να το διηγάσαι μόνο!…