Όλα κάποτε…. σωπαίνουν..!!!!

Στην στράτα του Σοχώρου......

Έρημα σπίτια, ορφανά εγκαταλελημμένα

πορτοπαράθυρα κλειστά και κλειδαμπαρωμένα

στενά δρομάκια μοναξιάς, αυλές χορταριασμένες

εις του αέρα τα στοιχειά χρονοπαραδομένες..!!!

Σπίτια, σοκάκια και αυλές που πρόλαβα και τά’δα

τότες  που έσφυζαν χαρές ζωής και ομορφάδα

τότες που ήταν το χωριό γεμάτο με ανθρώπους

και με πατροπαράδοτους βιοπορούσαν τρόπους

Λιτά, σεμνά και ήρεμα, αγαπομονιασμένοι

απ’ τα φτωχά υπάρχοντα, τσι γής πού’ταν ταγμένοι..!!!!

Τσι Φουντούλενας το Πατρογονικό................

Ανηφορίζοντας στο Μετόχι.....

Αλλά τα χρόνια πέρασαν και οι καιροί αλλάξαν

αποδημήσαν οι παλιοί ,σπίτια κι’ αυλές ρημάξαν

Οι δρόμοι ερημώσανε, αδειάσαν τα σοκάκια

και οι αλάνες σίγησαν που παίζαν τα παιδάκια…!!!!

Και τώρα δεν θωρρείς ψυχή, ούτε γροικάς κουβέντα

μισέψανε τ’ αφεντικά κι’ επαρατήσανέ’ντα…

εις τις νεότερες γενιές, μ’ αυτές τ’ απαρνηθήκαν

τόπους καλύτερης ζωής στις πολιτείες βρήκαν.!

Ετσά τα φέρνει ο καιρός και τα χωριά ρημάζουν…

εύκολα παρασύρονται οι άνθρωποι κι' αλάζουν....!!!!!!!!!!!!

                                                                              Διαμαντάκης.....

 

Στου Πρίνου την κορφή......

Μεγάλα κενά...στις μικρές κοινωνίες...

Συντροφιά με την φύση.....

Ακρα του τάφου σιωπή.....

Στου Μεϊμάρη την αυλή.....

Ανηφορίζοντας στον Αρχάγγελο....

Πνίξανε οι συκιές το φώς....

Άραγες τί να προσμένει....

Απόμεινε σαν σκελετός....

Μιά ματιά απ' την αυλόπορτα....

Πρός την Κάτω-Γειτονιά...

Ούτε αγοραστές υπάρχουν μπλιό...

Δυό πόρτες είχε η ζωή.....

Το Πατρικό του ΧαμαλοΝικόλη....

Όλα εδώ σωπάσανε......

Η Ομορφιά τσ' αμοναξιάς.....

Μέσα σκοτάδια...κι' έξω φώς....

Κι' οι πέτρες χορταριάσανε...και πρασινοσκεπάσανε...το αυλοκαλτερίμι....